BERMASNazwisko Bermas można wywodzić od rzeczownika berma, który oznaczał w szańcach polowych miejsce między brzegiem rowu a jego przedpierścieniem zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. I, s. 116. Wyraz pochodzi od francuskiego berme, czyli ‘ławka’, które też mogło stać się po spolszczeniu podstawą nazwiska. |
BERNACHNazwisko Bernach pochodzi od imienia Bernard. To zaś jest formą pochodną od imienia Bernhard(t) < Berinhard, pochodzącego od germańskiego beran, które ewoluowało w staro-wysoko-niemieckie bëro ‘niedźwiedź’, a także ‘bohater, książę’ (zob. Z. Klimek, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy pochodzenia niemieckiego, Kraków 1997, s. 13). |
BERNAŚNazwisko Bernaś można wywodzić od staroniemieckiej nazwy osobowej Bero, pochodnej od im. zawierających człon Ber, np. Bern(h)ard (zob. m.in. Gottschald, Deutsche Namenkunde, s. 162-163) lub od niemieckiego rzeczownika Bär ze staroniemieckiego bero ‘niedźwiedź’, także przezwisko od nazwy zwierzęcia, oznaczające ‘silnego, mężnego człowieka’. |
BERNATNazwisko Bernat pochodzi od imienia Biernat, które jest spolszczoną formą pochodną od imion niemieckich Berinhard, Bernart, Bernard itp., te zaś utworzono od członów bero ‘niedźwiedź’ i hart ‘twardy, szorstki’, ale też ‘silny, mocny, krzepki, dzielny’, zob. M. Malec, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, Kraków 1995, 22. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 38) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – Bernat vel Croisis, v. Kunicki, v. |
BERNATOWICZNazwisko Bernatowicz pochodzi od imienia Biernat, które jest spolszczoną formą pochodną od imion niemieckich Berinhard, Bernart, Bernard itp., te zaś utworzono od członów bero ‘niedźwiedź’ i hart ‘twardy, szorstki’, ale też ‘silny, mocny, krzepki, dzielny’, zob. M. Malec, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, Kraków 1995, 22. To stara nazwa osobowa – odnotowano ją już w 1507 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 29. |
BERNICKNazwisko proste, od imienia Bernik, to od dolnoniemieckiego spieszczenia imienia Bernhard, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005s. 126 lub utworzone sufiks -ik od Bern, hipokorystykum od imię złożonych, zawierających człon ber, bern, germański beran, staro-wysoko-niemiecki bëro ‘niedźwiedź’, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, Cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 15-16, np. Berngērus H. Kaufmann, Untersuchungen zu altdeutschen Rufnamen, München 1965 s. 2. |
BERNIKNazwisko proste, od imienia Bernik, to od dolnoniemieckiego spieszczenia imienia Bernhard, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005s. 126 lub utworzone sufiks -ik od Bern, hipokorystykum od imię złożonych, zawierających człon ber, bern, germański beran, staro-wysoko-niemiecki bëro ‘niedźwiedź’, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, Cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 15-16, np. Berngērus H. Kaufmann, Untersuchungen zu altdeutschen Rufnamen, München 1965 s. 2. |
BERNOLAKK. Rymut (Nazwiska Polaków, t. II A-K, Kraków 1999, s. 30) wywodzi to nazwisko od niemieckiej nazwy osobowej Bernolt, tę zaś od imienia Berinwalt, pochodzącego od germańskiego beran, które ewoluowało w staro-wysoko-niemieckie bëro 'niedźwiedź', a także 'bohater, książę' (zob. Z. Klimek, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy pochodzenia niemieckiego, Kraków 1997, s. 13). Pokrewne nazwiska to: Bernot, Bernotek, Beront, Berond. |
BERTRANDNazwisko pochodzi od złożonego imienia germańskiego Bertrandt, które powstało przez połączenie beraht ‘sławny, znakomity’, a także ‘jasny, promienny, błyszczący, lśniący’ + rant ‘tarcza’. Nazwę osobową Bertrand odnotowano na terenie Polski już w 1350 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 30). |
BERTRANDTNazwisko pochodzi od złożonego imienia germańskiego Bertrandt, które powstało przez połączenie beraht ‘sławny, znakomity’, a także ‘jasny, promienny, błyszczący, lśniący’ + rant ‘tarcza’. Nazwę osobową Bertrand odnotowano na terenie Polski już w 1350 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 30). |
BERUDANazwisko Beruda ma kilka możliwych podstaw etymologicznych. tzn. 1. nazwę osobową Ber, odnotowaną już w 1332 r., pochodzącą od prasłowiańskiego *byrati ‘rzucać, ciskać, błądzić’, 2. niemieckie nazwy osobowe Ber, Behr, pochodzące od imienia Bernard, zob. K.Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 28. Obecna lokacja, zgodnie z bazą PESEL, osób noszących to nazwisko przedstawia się następująco: https://polskienazwiska.pl/n/BERUDA |
BERYTNazwisko można wywodzić od staroniemieckiej nazwy osobowej Bero, pochodnej od imion zawierających człon Ber, np. Bern(h)ard lub od niemieckiego rzeczownika Bär < bero ‘niedźwiedź’, także przezwisko od nazwy zwierzęcia, oznaczające ‘silnego, mężnego człowieka’. Por. także nazwę miejscową Bery, odnotowaną na terenie byłego powiatu wiłkomierskiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV, cz. I, s. 115. |