BENEDYKTNazwisko od chrześcijańskiego imienia pochodzenia łacińskiego Benedict(us) < benedictus ‘błogosławiony, święty’, „Wśród świętych: Benedykt z Nursji, założyciel benedyktynów oraz liczni średniowieczni święci tego imienia”, zob. M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 197. |
BENERNazwisko utworzone sufiksem -er, od imienia Ben, to od Benedykt lub Beniamin, zob. M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 197, K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 35-36. |
BENGELNazwisko od niemieckiego apelatywu der Bengel ‘łobuz(iak), malec, chłopczyk, smyk’, por. także polski apelatyw bengel ‘długi i gruby kij, pałka, maczuga’, zob. Słownik polszczyzny XVI wieku, t. I, red. Bąk, Hrabec, W. Kuraszkiewicz, do t. XXVIII red. R .Mayenowa, F. Pepłowski, Wrocław – Warszawa - Kraków 1966, t. II s. 45. Zob. BANGEL. |
BENGERNazwisko homonimiczne: I. utworzone sufiksem -er, od nazwy osobowej Beng, por. łacińskie Benignus; II. powstałe przez derywację wsteczną od nazwy osobowej Bengerus, zob. Słownik Staropolskich Nazw Osobowych, Red. W. Taszycki, T. I-Vi, Wrocław – Warszawa – Kraków 1965-1981, t. I s. 85. |
BENGLINNazwisko utworzone sufiksem -in, od niemieckiego apelatywu der Bengel ‘łobuz(iak), malec, chłopczyk, smyk’, por. także polski apelatyw bengel ‘długi i gruby kij, pałka, maczuga’, zob. Słownik polszczyzny XVI wieku, t. I, red. Bąk, Hrabec, W. Kuraszkiewicz, do t. XXVIII red. R .Mayenowa, F. Pepłowski, Wrocław – Warszawa - Kraków 1966, t. II s. 45. Zob. BANGEL. |
BENGSCHNazwisko proste, z substytucją graficzną polskiego sz – niemieckim sch, od Bengsz, hipokorystykum chrześcijańskiego imienia pochodzenia łacińskiego Benignus, zob. M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 198, to od apelatywu benignus ‘łaskawy, przyjazny, miły’, zob. M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 198. |
BENGSZNazwisko od Bengsz, hipokorystykum chrześcijańskiego imienia pochodzenia łacińskiego Benignus, zob. M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 198, to od apelatywu benignus ‘łaskawy, przyjazny, miły’, zob. M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 198. |
BENICKNazwisko proste, równe imieniu Benik < Bien, od imię Benedykt lub Beniamin, forma z twardym nagłosem pod wpływem czeskim lub niemieckim, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 35-36, substytucja graficzna polskiego k – niemieckim ck, Benick(e) < Behnisch, łużyckie Benik, polski Bienik, czeskie Benik < Benedictus H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 65; W. |
BENIKNazwisko proste, równe imieniu Benik < Bien, od imię Benedykt lub Beniamin, forma z twardym nagłosem pod wpływem czeskim lub niemieckim, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 35-36, Benick(e) < Behnisch, łużyckie Benik, polski Bienik, czeskie Benik < Benedictus H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 65; W. Wenzel, Studien zu sorbischen Personennamen, teil 1 Historisch-etymologisches Wörterbuch A-L, teil II Historisch-etymologisches Wörterbuch M-Ź, I – 1.Auflage 1991, II – 1. Auflage 1992 t. I s. 40 lub od Bernhard, zob. |
BENISZNazwisko pochodzi od nazwy osobowej Benisz, pochodzącej od imienia Beniamin lub Benedykt, występującej w języku niemieckim w postaci Behnisch. Imię Benedykt pochodzi od łacińskiego benedictus ‘błogosławiony’ (zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, opr. M. Malec, Kraków 1995, s. 20). |
BENKOForma pochodząca od B(i)eń, to zaś od imienia Benedykt lub Beniamin. Imię Benedykt pochodzi od łacińskiego benedictus ‘błogosławiony’ (zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, opr. M. Malec, Kraków 1995, s. 20). Por. zapis Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz w Słowniku historycznych nazw osobowych Białostocczyzny (XV-XVII w.),t. I A-O, Białystok 1997, s. 27): Chwiedor Benko, Iwan Benko 1662 |
BENSKINazwisko utworzone sufiksem -ski, od nazwy osobowej B(i)en, to od imienia Benedykt lub Beniamin, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 35-36, M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 197, M. Czaplicka-Niedbalska, Nazwiska mieszkańców Bydgoszczy od II połowy XV wieku do I połowy XVIII wieku, Bydgoszcz 1996 s. 58. |