Nazwisko proste, równe nazwie miejscowej i topograficznej Berg, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 189, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. I s. 151, J. Mączyński, Nazwiska Łodzian (XV-XIX wiek), Łódź 1970 s. 31, F. Kluge, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, 18. Auflage, bearbeitet von W. Mitzka, Berlin 1960 s. 66, ta od położenia miejsca zamieszkania ‘na górze’ lub ‘przy górze’, zob. J.K.
|
Nazwisko pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Bergel, ta od imion na Berg(en) lub od nazwy osobowej Berg, ta od rzeczownika Berg ‘góra’ lub od nazwy miejscowej i topograficznej Berg, nazwa od położenia miejsca zamieszkania ‘na górze’ lub ‘przy górze’.
|
Nazwisko utworzone formantem -ski, od nazwy miejscowej Bergfriede w dawnym województwie olsztyńskim, gwarowe barkfryda ze średnio-wysoko-niemieckiego bërcvrit/-vride ‘drewniane umocnienie wzgórza, szaniec’, zob. B. Czopek-Kopciuch, Adaptacje niemieckich nazw miejscowych w języku polskim, Kraków 1995 s. 155. „Pod nazwą Bergfriede znane są na Warmii i w ogóle w Prusiech ślady szańców na pagórkach z epoki krzyżackiego podboju tej ziemi”, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. I s. 108, B.
|
Nazwisko pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Bergel, ta od imion na Berg(en) lub od nazwy osobowej Berg, ta od rzeczownika Berg ‘góra’ lub od nazwy miejscowej i topograficznej Berg, nazwa od położenia miejsca zamieszkania ‘na górze’ lub ‘przy górze’.
|
Nazwisko proste, równe niemieckiemu apelatywowi Bergmann ‘górnik‘, także określenie pochodzenia lub zamieszkania ’mieszkaniec gór’, por. również nazwę miejscową Berg(a) > Bergmann, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 103, K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 29, H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 65, K. Linnartz, Unsere Familiennamen, I. Zehntausend Berufsnamen in ABC erklärt, Bonn 1958 s. 29.
|
Nazwisko proste, równe niemieckiemu apelatywowi Bergmann ‘górnik‘, także określenie pochodzenia lub zamieszkania ’mieszkaniec gór’, por. również nazwę miejscową Berg(a) > Bergmann, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 103, K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 29, H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 65, K. Linnartz, Unsere Familiennamen, I. Zehntausend Berufsnamen in ABC erklärt, Bonn 1958 s. 29.
|
Nazwisko utworzone sufiksem -ik, od staroniemieckiej nazwy osobowej Bero, pochodnej od imion zawierających człon Ber, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 70, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 162-163, B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s. 18. Por. także BÄHR.
|
Nazwisko utworzone sufiksem -ik, od staroniemieckiej nazwy osobowej Bero, pochodnej od imion zawierających człon Ber, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 70, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 162-163, B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s. 18. Por. także BÄHR.
|
Nazwisko proste z ubezdźwięcznieniem głoski w wygłosie od niemieckiej nazwy osobowej Be(h)ring, patronimikum od: Bär, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 931, Behr, zob. H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. 79 lub od imienia Bero H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 64. Por. BÄHR.
|
Nazwisko proste, od dolnoniemieckiego Birkhahn ‘cietrzew’, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005 s. 125. Forma Berghan z udżwięcznieniem k : g. Berkhan herbu CietrzewK. Niesiecki, Herbarz polski, t. I-X, Lipsk 1839-1846, t. I s. 107-108.
|
Nazwisko Berkowicz to forma patronimiczna (czyli pochodząca od imienia ojca) utworzona od nazwy osobowej Berek, ta pochodzi od tak samo brzmiącego rzeczownika, który oznaczał: 1. nazwę dziecięcej gry, 2. żartobliwe określenie łapownika, 3. roślinę z rodzaju głogu, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. I, s. 115. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 38) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – Berkowicz herbu Ostrzew, 1650 r., województwo poznańskie, witebskie.
|
Nazwisko pochodzi od rzeczownika berło, czyli: 1. znak władzy monarszej, 2. panowanie, władza monarsza, rządy monarsze, 3. zboże zostające jeszcze po omłóceniu w plewach, 4. kule, którymi obsługują się kulawi, 5. jeden z gwiazdozbiorów, 6. drążek pod ptaka, zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 116. Por. także nazwę miejscową Berłówka, odnotowaną na terenie byłego powiatu olhopolskiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I, s. 152.
|
