Nazwisko można wywodzić od imienia Abel, imię biblijne, pochodzące od hebrajskiego hèbèl ‘dech, tchnienie, nicość’ lub akadyjskiego aplu ‘synu’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 100), także używany w Niemczech skrót imienia Albrecht. Jego podstawę mogła też stanowić forma habel ‘cielę odsadzone od krowy’, pochodząca z łacińskiego abellus ‘jagnię’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 1). Por. też nazwę miejscową Abele, odnotowaną na terenie byłego powiatu nowoaleksandrowskiego (zob.
|
To nazwisko pochodzi od imienia Błażej, notowanego w Polsce już w XIII wieku. K. Rymut (Nazwiska Polaków, Wrocław 1991, s. 41) podaje iż imię zostało przejęte z łacińskiego Blasius i Blaseus, a pochodzi od łacińskiego przymiotnika blaseus ‘sepleniący’. Por. także nazwę miejscową Błażejewo, odnotowaną na terenie byłego powiatu śremskiego i Błażejki z byłego powiati łukowskiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” t. I, s. 246. Por. także abłaucha ‘czapka zimowa z uszami futrzanemi’, błażejek: 1. krążek woskowy, 2.
|
Nazwisko utworzone formantem –owicz od biblijnego imienia Abraham lub –icz od formy patronimicznej Abrahamów. To imię pochodzi od hebrajskiego wyrazu ab o znaczeniu ‘ojciec, tatuś’ i jest tłumaczone jako ‘ojciec wielu, dostojny ojciec’, a także ‘kochaj ojca’ (J. Bubak, Księga naszych imion, s. 25; J. S. Bystroń, Księga imion w Polsce używanych, s. 97; H. Fros, F. Sowa, Twoje imię. Przewodnik onomastyczno – hagiograficzny, s.30).
|
Nazwisko utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Abramów w byłym powiecie zamojskim, por. też Abramowice w byłym powiecie lubelskim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. I s. 20. Ewentualnie utworzone przyrostkiem -owski od biblijnego imienia pochodzenia hebrajskiego Abraham, tłumaczonego jako ‘ojciec mnóstwa, wyniosły ojciec’, zob. M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 175, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz.
|
Nazwisko pochodzi od imienia Achaty (Achacy), spolonizowana postać to grecki Achatius, to od άκακος ‘nie znający zła, zacny’, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, opr. M. Malec, Kraków 1995 s. 2. Sądzi się, że to imię wraz z kolonistami średniowiecznymi przeniesiono do Polski z południowych Niemiec, gdzie był popularny kult św. Achacego, jako jednego z auksyliatorów, zob. J. Bystroń, Księga imion w Polsce używanych, s. 96.
|
Nazwisko równe niemieckiemu przezwisku Achtsnicht, popularne określenie osoby niefrasobliwej, beztroskiej, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 22 - było to popularne określenie osoby niefrasobliwej, beztroskiej. Jego genezy można doszukiwać się prawdopodobnie w czasowniku achten ‘poważać, szanować, zważać’, połączonym z przeczeniem „nicht”.
|
Nazwisko równe niemieckiemu przezwisku Achtsnicht, popularne określenie osoby niefrasobliwej, beztroskiej, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 22 - było to popularne określenie osoby niefrasobliwej, beztroskiej. Jego genezy można doszukiwać się prawdopodobnie w czasowniku achten ‘poważać, szanować, zważać’, połączonym z przeczeniem „nicht”.
|
Nazwisko pochodzące od imienia Adam. Imię to często uznaje się za genetycznie hebrajskie i łączy z jego pochodzenie z rzeczownikiem adamah ‘ziemia, rola’ , a samą nazwę tłumaczy się jako ’rolnik’ lub ‘człowiek powstały z ziemi’, także ‘mąż, ojciec rodu’ (J. Bubak, Księga naszych imion, s.27). Można też wywodzić je od sumeryjskiego ada-mu ‘mój ojciec’ (K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 1) lub akadyjskiego ad-mu ‘narodzenie’ czy arabskiego adama ‘przylgnąć’ (M.
|
Nazwisko pochodzące od nazwy miejscowej Adamczowice w byłym powiecie sandomierskim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. I s. 20-21, t. XV cz. 1 s. 7. Rodzina nosiła herb Pobóg, zob. A. Boniecki, Herbarz polski I s. 22.. Ewentualnie można je wywodzić od Adamczyk, Adamczuk, te od biblijnego imię Adam, zob. Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz, Słownik historycznych nazw osobowych i elementów identyfikacyjnych Białostocczyzny (XV-XVII wiek), Białystok 1997, t. I s. 15.
|
Nazwisko pochodzące od imienia Adam > Adam-cz-uk. Sufiks –uk może wskazywać na to, iż nazwa ma proweniencję kresową. Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych t. I s. 8 odnotowuje 3902 osoby o takim nazwisku. Zob. ADAM. Pani Karolina Adamczuk, której serdecznie dziękuję, podzieliła się informacją, że koło granicy polsko-ukraińskiej istnieje miejscowość Adamczuki, zob. http://uk.wikipedia.org/wiki/Адамчуки
|
ADAMCZYK - Nazwisko pochodzące od imienia Adam > Adam-cz-yk. Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych t. I s. 8 odnotowuje 49599 osób o takim nazwisku, ponadto wymienia sześciu Adamczyków vel Adamek, jednego Adamczyka-Vel-Adamek i jednego Adamczyka vel Wąsik. Zob. ADAM.
|
Nazwisko pochodzące od imienia Adam > Adami-ec. K. Rymut w Nazwiskach Polaków s. 73, podaje iż zostało ono zanotowane już w 1671 roku. Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych t. I s. 9 odnotowuje 6244 osoby o takim nazwisku. Zob. ADAM.
|
