Nazwisko pochodzi od rzeczownika biełka: 1, popielica wiewiórka 2. pieniądz równy wartością jej skórce 3. grunt jasny gliniasty zob. tzw. Słownik warszawski, t. I s. 152. Nazwisko można wywodzić też od biały: 1. barwy najjaśniejszej ze wszystkich, śnieżny, alabastrowy, 2. czysty, nietrudny, 3. przenośnie czysty, niepokalany, 4 o włosach siwy, srebrzystowłosy, 5. o dniu widny, jasny, 6. przenośnie ‘spokojny, umiarkowany’ (zob. Słownik warszawski, t. I, s. 144). Por. też Por. też bielić: 1. robić białym, malować na biało, 2. powlekać bielidłem twarz, 3. blechować, bielić, 4.
|
To nazwisko można wywodzić od imienia Benedykt > Bień, Bieńko, Bieniek itp. Samo imię Benedykt pochodzi od łacińskiego Benedictus, to zaś od bene ‘dobrze’ i dico, -ere ‘mówić’, benedictus ‘błogosławiony’ (M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994, s. 197). Por. też nazwę miejscową Bień, wieś w dawnym powiecie kieleckim, gmina i parafia Mniów (Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I, s. 218). Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych (t. I, s.
|
Nazwisko Bieniasz pochodzi od imienia Benedykt > Bień, Bieńko, Bieniek, Bieniasz itp. Samo imię Benedykt pochodzi od łacińskiego Benedictus, to zaś od bene ‘dobrze’ i dico, -ere ‘mówić’, benedictus ‘błogosławiony’ (M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994, s. 197). To bardzo stara nazwa osobowa – odnotowano ją już w 1323 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s. 35. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s.
|
Nazwisko Bieniek pochodzi od imienia Benedykt > Bień, Bieńko, Bieniek itp. Samo imię Benedykt pochodzi od łacińskiego Benedictus, to zaś od bene ‘dobrze’ i dico, -ere ‘mówić’, benedictus ‘błogosławiony’ (M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994, s. 197). Tę nazwę osobową odnotowano bardzo wcześnie – już w 1202 r., zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 35. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s.
|
Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Bieńki (były powiat ostrowski, ciechanowski ządzborski), Bieńkowce w byłym powiecie rohatyńskim, Bieńkowice w byłym powiecie bocheńskim. Por. też nazwę miejscową Bień, wieś w dawnym powiecie kieleckim, gmina i parafia Mniów (Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I, s. 218-219). To nazwisko można również wywodzić od imienia Benedykt > Bień, Bieńko, Bieniek itp. Samo imię Benedykt pochodzi od łacińskiego Benedictus, to zaś od bene ‘dobrze’ i dico, -ere ‘mówić’, benedictus ‘błogosławiony’ (M.
|
Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Bierbasze, odnotowanej na terenie byłego powiatu nowogrodzkiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV, cz. I s. 146. Nazwisko ma także następujące potencjalne podstawy etymologiczne: 1. staropolskie bierać/birać 2. imię Biernat, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków t. 1, s. 36, 3. niemiecki rzeczownik Bier ‘piwo’ 4. imię pochodzenia aramejskiego Barabasz, to od Bar abba ‘syn ojca, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K, Kraków 1999, s. 19-20.
|
Nazwisko proste, równe niemieckiej nazwie osobowej Biermann, ta od Biermann ‘sprzedawca piwa’ lub ‘piwosz’, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967s. 61, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 138, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 162, B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s. 21. Por.
|
Nazwisko proste, równe niemieckiej nazwie osobowej Biermann, ta od Biermann ‘sprzedawca piwa’ lub ‘piwosz’, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967s. 61, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 138, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 162, B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s. 21. Por.
|
Nazwisko można wywodzić od Biernat, formy pochodnej od imienia Bernard lub od jednej z następujących nazw miejscowych: Biernatki (były powiat śremski), Biernacice (były powiat turecki), Biernatowo (były powiat czarnkowski), Biernaty (były powiat mławski i konstantynowski) - zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I, s. 221. Por. także rzeczownik biernat ‘głuptas, prostak, nieuk’ – zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 152. Nazwę osobową Biernacki odnotowano na terenie Polski już 1404 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 36).
|
Nazwisko Biernat pochodzi od tak samo brzmiącego imienia. Imię Biernat to spolszczona forma pochodna od imion niemieckich Berinhard, Bernart, Bernard itp., te zaś utworzono od członów bero ‘niedźwiedź’ i hart ‘twardy, szorstki’, ale też ‘silny, mocny, krzepki, dzielny’, zob. M. Malec, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, Kraków 1995, 22. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s.
|
Nazwisko pochodzi od biesaga, z łacińskiego bisaccium 1. sakwy, wór do przewieszania na piersi i plecy: „Mnichowi dawszy jeść trzeba mu i w biesagi włożyć”, 2. torby skórzane z obu stron siodła, 3. człowiek do niczego – „Janosik… leżał ciągle na piecu i nic nie robił. Ojciec nazywał go takom ‘bisagom’, 3. kościec, kościotrup (tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 153; Słownik gwar polskich, t. I, s. 84).
|
Podstawę nazwiska stanowi rzeczownik biesiada, czyli: 1. Posiedzenie wesołe przy trunku i potrawach, 2. Godowanie, ucztowanie, rozkoszowanie, używanie, 3. Pociecha, uciecha, rozrywka, zabawka, 4. Wesele, chrzciny, 5. Bies – zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 158. Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także nazwa miejscowa Biesiada, odnotowana na terenie byłego powiatu mozyrskiego, Biesiadki z byłego powiatu nowogradwołyńskiego i brzeskiego oraz Biesiady z byłego powiatu wilejskiego i żółkiewskiego (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I, s.
|
