Nazwisko pochodzi prawdopodobnie od nazwy miejscowej Bentkau//Bentke, polskie Bętkowo odnotowanej na terenie byłego powiatu trzebickiego (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I, s. 167). Nazwisko można wywodzić tez od nazwy osobowej Będa, ta od imion złożonych typu Będzieciech, Będzimir (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków t. 1, s. 31). Ewentualnie od Bened, skróconej formy imienia Benedykt (M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, s. 197).
|
Nazwisko z przestawką, od Ben(e)tur, skróconej formy imię Bonawentura, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 28.
|
forma pochodząca od B(i)eń, to zaś od imienia Benedykt lub Beniamin. Imię Benedykt pochodzi od łacińskiego benedictus ‘błogosławiony’ (zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, opr. M. Malec, Kraków 1995, s. 20). Por. zapis Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz w Słowniku historycznych nazw osobowych Białostocczyzny (XV-XVII w.),t. I A-O, Białystok 1997, s. 27): Chwiedor Benko, Iwan Benko 1662
|
Nazwisko utworzone sufiksem -ski, od nazwy osobowej B(i)en, to od imienia Benedykt lub Beniamin, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 35-36, M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 197, M. Czaplicka-Niedbalska, Nazwiska mieszkańców Bydgoszczy od II połowy XV wieku do I połowy XVIII wieku, Bydgoszcz 1996 s. 58.
|
Nazwisko można wywodzić od staroniemieckiej nazwy osobowej Bero, pochodnej od im. zawierających człon Ber, np. Bern(h)ard (zob. m.in. Gottschald, Deutsche NAmenkunde, s. 162-163) lub od niemieckiego rzeczownika Bär ze staroniemieckiego bero ‘niedźwiedź’, także przezwisko od nazwy zwierzęcia, oznaczające ‘silnego, mężnego człowieka’. Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także rzeczownik bera ‘nazwa odmiany gruszki’, pochodzący z francuskiego buerre ‘maślany, namaślony’ – zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 115.
|
Nazwisko Berbecki można wywodzić od rzeczownika berbeć, który oznaczał ‘malca, smarkacza’ („nieznośny berbeć z niego!”), może od rumuńskiego barbet ‘mąż, człowiek’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 28, tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. I, s. 115. Obecną lokację osób noszących to nazwisko przedstawia strona: https://nazwiska-polskie.pl/Berbecki
|
Nazwisko proste, równe niemieckiej nazwie miejscowej z terenu Westfalii lub etnicznej der Berber ‘Berber’, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005 s. 123.
|
Nazwisko Berć ma kilka możliwych podstaw etymologicznych, tzn. 1. nazwę osobową Ber, odnotowaną już w 1332 r., pochodzącą od prasłowiańskiego *byrati ‘rzucać, ciskać, błądzić’, 2. niemieckie nazwy osobowe Ber, Behr, pochodzące od imienia Bernard, zob. K.Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 28. O nazwie osobowej Ber zob.
|
Nazwisko proste, równe niemieckiej nazwie osobowej Berend(t), hipokorystykum od imienia Bernhard(t) < Berinhard, H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 64-65, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 53. Por. BERENDT.
|
Nazwisko pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Berend(t), ta zaś od imienia Bernhard(t) < Berinhard, pochodzącego od germańskiego beran, które ewoluowało w staro-wysoko-niemieckie bëro 'niedźwiedź', a także 'bohater, książę' (zob. Z. Klimek, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy pochodzenia niemieckiego, Kraków 1997, s. 13).
|
Nazwisko proste, równe niemieckiej nazwie osobowej Berent, ta od imienia Bernhard, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 29, B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s. 20. Por. także nazwę miejscową Berent, obecnie Kościerzyna, „miasto powiatowe w Prusach Zachodnich, na Kaszubach, w pobliżu licznych jezior”, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. I s. 139, t. IV s. 455.
|
Nazwisko utworzone fleksyjnie, niemieckim przyrostkiem dopełniacza liczby pojedynczej deklinacji mocnej -s, od nazwy osobowej Berent. Zob. BERENT.
|
