Nazwiska widok główny

BIEGAJ

Nazwisko Biegaj jest formą pochodną od czasownika biegać, czyli: 1. iść szybko, lecieć, pędzić, gnać, 2. spieszyć się, dążyć, podążać, 3. ciec, płynąć, 4. uciekać, 5. udawać się, zob. Słownik warszawski, s. 147. Przypuszczalnie pierwotnie było to przezwisko kogoś poruszającego się bardzo szybko.

BIEGNIEWSKI

Nazwisko pochodzi od bieg, czyli: 1. bieżenie, prędki chód, pęd, 2. przebieżenie toru wyścigowego, 3. obrót ruch, krążenie, 4. ciąg, przebieg, 5. postęp, przebieg, 6. porządek, tryb, 7. obieg, kurs 8. bieguny 9. noga jelenia, łosia, daniela, zob. tzw. Słownik warszawski, t. I s. 149. Por. także nazwę miejscową Biegienie z terenu byłego powiatu wołkowyskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV, cz. I s. 136.

BIEL

Nazwisko utworzono od nazwy osobowej Biel, ta zaś pochodzi od bielić: 1. robić białym, malować na biało, 2. powlekać bielidłem twarz, 3. blechować, bielić, 4. zaprawiać śmietanką, mlekiem, zabielać, 5. wyjaśniać, wypogadzać i bielik: 1. słoninka podskórna, szponderek, 2. orzeł – zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 151 lub od przymiotnika biały, oznaczającego pierwotnie prawdopodobnie kogoś siwego lub blondyna, a także 1. barwy najjaśniejszej ze wszystkich, śnieżny, alabastrowy, 2. czysty, nietrudny, 3. przenośnie czysty, niepokalany, 4 o włosach siwy, srebrzystowłosy, 5.

BIELAK

Najbardziej prawdopodobną podstawą nazwiska Bielak jest rzeczownik bielak, oznaczający: 1. człowieka dotkniętego bielactwem, albinosa, 2. zająca, 3. gatunek rośliny – mleczaj, zob. Słownik warszawski, t. I, s. 150. Inną możliwością interpretacyjną jest wywodzenie nazwiska od przymiotnika biały, czyli: barwy najjaśniejszej ze wszystkich, śnieżny, alabastrowy, 2. czysty, nietrudny, 3. przenośnie czysty, niepokalany, 4 o włosach siwy, srebrzystowłosy, 5. o dniu widny, jasny, 6. przenośnie ‘spokojny, umiarkowany’ (zob. Słownik warszawski, t. I, s. 144). To bardzo stara nazwa osobowa.

BIELAWSKI

Nazwisko można wywodzić od popularnej nazwy miejscowej Bielawy, odnotowanej na terenie byłych powiatów: łowickiego, konińskiego, gostyńskiego, mławskiego, tureckiego, sierpeckiego, bydgoskiego, wyrzyskiego, bukowskiego, szubińskiego, gnieźnieńskiego, wągrowieckiego, szamotulskiego, wrzesińskiego, pleszewskiego, wschowskiego, krobskiego, krotoszyńskiego, szubińskiego, wągrowieckiego, toruńskiego, chełmińskiego, chojnickiego lub Bielawa, odnotowanej na terenie byłego powiatu warszawskiego i kartuskiego (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I, s.

BIELENDA

Nazwisko Bielenda  i jego forma pokrewna Bielęda pochodzą od przymiotnika biały, czyli: 1. barwy najjaśniejszej ze wszystkich, śnieżny, alabastrowy, 2. czysty, nietrudny, 3. przenośnie czysty, niepokalany, 4 o włosach siwy, srebrzystowłosy, 5. o dniu widny, jasny, 6. przenośnie ‘spokojny, umiarkowany’ (zob. Słownik warszawski, t. I, s. 144). Por. też bielić: 1. robić białym, malować na biało, 2. powlekać bielidłem twarz, 3. blechować, bielić, 4. zaprawiać śmietanką, mlekiem, zabielać, 5. wyjaśniać, wypogadzać (Słownik warszawski, t. I, s. 151).

BIELEWICZ

Nazwisko utworzono przyrostkiem patronimicznym –ewicz od nazwy osobowej Biel, ta zaś pochodzi od bielić: 1. robić białym, malować na biało, 2. powlekać bielidłem twarz, 3. blechować, bielić, 4. zaprawiać śmietanką, mlekiem, zabielać, 5. wyjaśniać, wypogadzać i bielik: 1. słoninka podskórna, szponderek, 2. orzeł – zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 151 lub od przymiotnika biały, oznaczającego pierwotnie prawdopodobnie kogoś siwego lub blondyna, a także 1. barwy najjaśniejszej ze wszystkich, śnieżny, alabastrowy, 2. czysty, nietrudny, 3.

BIELĘDA

Nazwisko Bielęda i jego forma pokrewna Bielenda pochodzą od przymiotnika biały, czyli: 1. barwy najjaśniejszej ze wszystkich, śnieżny, alabastrowy, 2. czysty, nietrudny, 3. przenośnie czysty, niepokalany, 4 o włosach siwy, srebrzystowłosy, 5. o dniu widny, jasny, 6. przenośnie ‘spokojny, umiarkowany’ (zob. Słownik warszawski, t. I, s. 144). Por. też bielić: 1. robić białym, malować na biało, 2. powlekać bielidłem twarz, 3. blechować, bielić, 4. zaprawiać śmietanką, mlekiem, zabielać, 5. wyjaśniać, wypogadzać (Słownik warszawski, t. I, s. 151).

BIELICKI

Nazwisko pochodzące od nazwy miejscowości Bielica (były powiat lidzki, miński) lub Bielice (były powiat kutnowski, płocki, mogilnicki, bydgoski) – zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I, s. 211-212. Por. też bielić: 1. robić białym, malować na biało, 2. powlekać bielidłem twarz, 3. blechować, bielić, 4. zaprawiać śmietanką, mlekiem, zabielać, 5. wyjaśniać, wypogadzać i bielik: 1. słoninka podskórna, szponderek, 2. orzeł – zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 151. Nazwę osobową Bielicki odnotowano na terenie Polski już w 1386 roku, zob. K.

BIELIŃSKI

Nazwisko utworzone sufiksem -ski, od popularnej nazwy miejscowej typu Bieliny, Bielin, Bielne, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 35, J. Bubak, Słownik nazw osobowych i elementów identyfikacyjnych Sądecczyzny XV-XVII wiek. Imiona, nazwiska, przezwiska, cz. I A-M, cz. II N-Ż, Kraków 1992 cz. I s. 68, G. Surma, Nazwy osobowe w Opoczyńskiem, Gdańsk 1991 s. 78, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. I s. 213, t. XV 1 s. 141.

BIELIŃSKI

Nazwisko utworzone przyrostkiem  -ski, od nazwy miejscowej  typu Bieliny, Bielin, Bielne liczne wsie na terenie całego kraju (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t.  I s. 213, t. XV 1 s. 141). Nie można też wykluczyć tego, że nazwisko zostało utworzone przyrostkiem –ski  od nazwy herbu  Bielina.Por. też bielić: 1. malować na biało, 2. pudrować twarz, 3. zaprawiać śmietaną albo mlekiem, 4. wyjaśniać, wypogadzać (zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 151)

Strony

więcej