Nazwisko utworzone sufiksem -in, od niemieckiego apelatywu der Bengel ‘łobuz(iak), malec, chłopczyk, smyk’, por. także polski apelatyw bengel ‘długi i gruby kij, pałka, maczuga’, zob. Słownik polszczyzny XVI wieku, t. I, red. Bąk, Hrabec, W. Kuraszkiewicz, do t. XXVIII red. R .Mayenowa, F. Pepłowski, Wrocław – Warszawa - Kraków 1966, t. II s. 45. Zob. BANGEL.
