BEBAKForma Bebak, odnotowana w 1735 roku, ma kilka potencjalnych podstaw etymologicznych, zaczerpniętych z języka dziecięcego: 1. bebak ‘straszydło’, 2. beba ‘chleb’, 3. beblać ‘dużo mówić’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s. 25. |
BECHERNazwisko proste, równe niemieckiej nazwie zawodu Bech(er), średnio-wysoko-niemieckie becherer ‘smolarz’, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957, s. 274. Por. także apelatyw der Becher ‘kubek, puchar, kielich’. |
BECHMANNazwisko proste, równe niemieckiej nazwie zawodu Bechmann ‘smolarz’, średnio-wysoko-niemieckie bech ‘smoła’ + man ‘człowiek’, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957, s. 89,H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 51, . Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 63. |
BECHMANNNazwisko proste, równe niemieckiej nazwie zawodu Bechmann ‘smolarz’, średnio-wysoko-niemieckie bech ‘smoła’ + man ‘człowiek’, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957, s. 89,H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 51, . Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 63. |
BECKERNazwisko proste, równe średnio-wysoko-niemieckiej nazwie zawodu Becker ‘piekarz’, zob. M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 10, H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. 52, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 90, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 176, H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 63. |
BEDNARCZUKNazwisko Bednarczuk jest formą pochodną od rzeczownika bednarz, czyli ‘rzemieślnik wyrabiający naczynia klepkowe’ (< niem. Bender / Binder ‘bednarz’), zob. Słownik języka polskiego, tzw. warszawski, t. I, s. 110. |
BEDNAREKNazwisko ma następujące potencjalne podstawy etymologiczne: I. II. Rzeczownik bednarka czyli: 1. Kobieta trudniąca się bednarstwem, 2. Bednarzowa, żona bednarza, 3. Mała klepka, 4. Obręcz żelazna - zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 110; III. nazwę miejscową Bednarka, odnotowaną na terenie byłego powiatu gorlickiego i Bednarki z byłego powiatu ostródzkiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I, s.123. |
BEGERNazwisko proste, równe polskiej dialektalnej formie niemieckiego etnonimu Beier/Bayer ‘Bawarczyk’, zob. E. Breza, Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany t. I, Gdańsk 2000 s. 38, M. Czaplicka-Niedbalska, Nazwiska mieszkańców Bydgoszczy od II połowy XV wieku do I połowy XVIII wieku, Bydgoszcz 1996 s. 57. |
BEHMNazwisko homonimiczne. Można je wywodzić: I. od niemieckiej nazwy etnicznej Behm: der Böhme ‘Czech’, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 67, średniowieczna forma Bêheim > Behem > Behm, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 174, średnio-wysoko-niemieckie Behēim., J. K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. |
BEHMENazwisko homonimiczne. Można je wywodzić: I. od niemieckiej nazwy etnicznej Behm: der Böhme ‘Czech’, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 67, średniowieczna forma Bêheim > Behem > Behm, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 174, średnio-wysoko-niemieckie Behēim., J. K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. |
BEHRENDTNazwisko pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Berend(t), ta zaś od imienia Bernhard(t) < Berinhard, pochodzącego od germańskiego beran, które ewoluowało w staro-wysoko-niemieckie bëro 'niedźwiedź', a także 'bohater, książę' (zob. Z. Klimek, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy pochodzenia niemieckiego, Kraków 1997, s. 13). |
BEIGIERNazwisko pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Beiger (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków t. 1, s. 27). |