Nazwisko równe niemieckiej nazwie osobowej Angrick, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 168, wschodnio-środkowo-niemiecki wariant dialektalny formy Andrick, por. Angress od Andress, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 34. Por. także nazwę osobową Ang(i)hari (Ancharius), zob. H. Kaufmann, Ergänzungsband zu Ernst Förstemann Personennamen, München-Hildesheim 1968 s. 82.
|
Nazwisko utworzone formantem -ert, od pierwszego członu niemieckiego imienia złożonego typu Ang(i)hari. Por. też niemiecką nazwę miejscową lub topograficzną Anger, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 168, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego anger, staro-wysoko-niemieckie angar, od zachodniogermańskiego angra ‘zaniedbana łąka, pastwisko’, zob. F. Kluge, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, 18. Auflage, bearbeitet von W. Mitzka, Berlin 1960 s. 22. Por. der Anger: 1. ’łąka, błonie, wygon‘, 2. ’plac we wsi, majdan‘.
|
Nazwisko równe niemieckiej nazwie osobowej Angrich, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 168. Ewentualnie wariant nazwiska Angrik (wymiana głoskowa ch : k występowała w polszczyźnie, por. kochać : chochać).
|
Nazwisko równe niemieckiej nazwie osobowej Angrick, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 168, wschodnio-środkowo-niemiecki wariant dialektalny formy Andrick, por. Angress od Andress, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 34. Por. także nazwę osobową Ang(i)hari (Ancharius), zob. H. Kaufmann, Ergänzungsband zu Ernst Förstemann Personennamen, München-Hildesheim 1968 s. 82.
|
Nazwisko równe niemieckiej nazwie osobowej Angrick, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 168, wschodnio-środkowo-niemiecki wariant dialektalny formy Andrick, por. Angress od Andress, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 34. Por. także nazwę osobową Ang(i)hari (Ancharius), zob. H. Kaufmann, Ergänzungsband zu Ernst Förstemann Personennamen, München-Hildesheim 1968 s. 82.
|
Nazwisko od niemieckiego przezwiska Ahnhudt/Anhuth ‘bez kapelusza’, ktoś zwykle nie noszący tego nakrycia głowy, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005 s. 92 lub kapelusznik (pośrednio nazwa zawodu), zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 27.
|
Nazwisko ma następujące potencjalne podstawy etymologiczne: 1. Przymiotnik anielski, czyli: ‘święty, niebiański, cudowny, doskonały, idealny, czarowny, zachwycający’, 2. Rzeczownik anioł, czyli: a) duch niebiański, b) istota doskonała, c) ideał, uosobienie czego, d) dobroć uosobiona, ideał łagodności, e) patron, f) posłaniec, goniec, zwiastun, g) posąg anioła – zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 38-39; 3. Imię Aniela, 4. Nazwę miejscową Aniela, odnotowaną na terenie byłego powiatu wyrzyskiego, zob. „Słownik geograficzny...”, t. I, s. 38.
|
Nazwisko można wywodzić od imion typu Anna, Jan, Han (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 8).
|
Nazwisko Anklewicz uznaje się za pochodne od nazwy osobowej Jankiel lub niemieckiej nazwy osobowej Hangel, więcej na ten temat zob. tu: https://nazwiska.ijp.pan.pl/haslo/show/name/ANKLEWICZ Moim zdaniem do potencjalnych motywacji nazwiska trzeba też dodać nazwę osobową Ankel, pochodzącą od litewskiej nazwy osobowej *Ankelis, ta zaś od imienia Anneke < Anna, lub Henke, Janke < Johannes), zob. Justyna B. Walkowiak, Litewskie nazwiska Polaków.
|
Nazwisko niemieckie, od nazwy osobowej Ans, ta z germańskiego ans ‘pogański bożek’, zob. H. Kaufmann, Ergänzungsband zu Ernst Förstemann Personennamen, München-Hildesheim 1968 s. 4, człon imion złożonych pochodzenia starosaskiego zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, Cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 6 + mach < machen ‘robić’, może określenie rzeźbiarza, twórcy figurek świątków? Por. także niemiecki czasownik anschmachten ‘wzdychać’.
|
Nazwisko pochodzi od imienia Antoni, wywodzącego się od łacińskiego Antonius i notowanego w Polsce od XIII wieku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 8).
|
Nazwisko pochodzi od formy patronimicznej Antków/Antkow = syn Antka, czyli Antoniego. Imię Antoni wywodzi się od łacińskiego Antonius (pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego) i jest notowane w Polsce od XIII wieku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 8). Por. także rzeczownik antek ‘łobuz terminujący u złodzieja’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 41).
|
