WASIUCZYŃSKINazwisko można wywodzić od nazwy miejscowej Wasiuczyn, odnotowanej na terenie byłego powiatu rohatyńskiego (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX, s. 131). Słownik cytuje też dokumenty: z r. 1536 „Auctio thelonei pontalis in oppido Wasiuczyn haereditario Generosi Christophori Wasiuczyński” |
WASKAITNazwa staropruska *Wais(ĭ)kaitē, utworzona sufiksem -ait-, R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 180-181 od członu Wais(ĭ)k, który jest pruską nazwą osobową derywowaną sufiksem -(ĭ)k-, por. Waysete, Woysete, Woisete, R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 113. Por. też nazwę miejscową Waszeta w byłym powiecie ostródzkim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIII s. 143-144, W. |
WASZCZAKPotencjalne podstawy nazwiska stanowią: 1. waski ‘jeden z was’, 2. waska ‘szaflik’, 3. nazwy osobowe na Wasz-, 4. niemiecka nazwa osobowa Waske (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 656). |
WASZCZYKPotencjalne podstawy nazwiska Waszczyk stanowią: 1. waski ‘jeden z was’, 2. waska ‘szaflik’, 3. nazwy osobowe na Wasz-, 4. niemiecka nazwa osobowa Waske (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 656). |
WASZKAUNazwisko utworzone przez wymianę polskiego sufiksu -ów na niemiecki -au, od patronimicznej nazwy osobowej Waszków, od imienia Waszek, Wasiek. Por. też nazwy miejscowe: Waszków w byłym powiecie krobskim i Waszki w byłym powiecie kolneńskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, t. XIII s. 144. Por. Waskait. |
WASZYŃSKINazwisko Waszyński jest formą pochodną od imion na Wa-, np. takich jak Wasyl, Wawrzyniec, Wan ( = Iwan), zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 657. Mniej prawdopodobny jest związek genezy nazwiska z nazwą miejscową Waszynowice, z byłego powiatu wilejskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, s. 145,http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIII/145 . |
WAŚNIEWSKINazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Waśniew z byłego powiatu opatowskiego lub Waśniewo z byłego powiatu nieszawskiego, mławskiego, sieńskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, s. 134. Por. także waśnić, czyli: 1. różnić, wadzić, gniewać, kłócić kogo z kim, 2. mieć do kogo urazę, mieć ku niemu niechęć lub waśń/waśnia, czyli: 1. nieprzyjaźń, nienawiść, zapalczywość, niechęć, ansa, 2. spór, zwada, nieporozumienie, różnica, sprzeczka, kłótnia, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 473. |
WATZNazwisko można uznać za formę zniemczoną graficznie, utworzoną od Wac, to od imienia Wacław, to zaś od Więcesław, Więcław (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 644. Por. też waca ‘nazwa boginki albo koszki, istoty mitologicznej’ (zob. Słownik gwar polskich, opr. J. Karłowicz, t. VI, s. 62). |
WAWERNazwisko jest formą pochodną od imienia Wawrzyniec, to zaś od Laurentius, imię chrześcijańskie, genetycznie łacińskie, dosłownie ‘mieszkaniec Laurentu’, stolicy Lacjum (zob. E. Breza, Nazwiska Pomorzan, t. I s. 247). Por. także nazwę miejscową Wawer, odnotowaną na terenie byłego powiatu warszawskiego i Wawerka z byłego powiatu lidzkiego, a także Wawerki z byłego powiatu wileńskiego, zob. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII s. 147-148. |
WAWERNazwisko Wawer to forma pochodna od imienia Wawrzyniec, to zaś pochodzi od Laurentius, imienia chrześcijańskiego, genetycznie łacińskiego, oznaczającego dosłownie ‘mieszkaniec Laurentu’, stolicy Lacjum (zob. E. Breza, Nazwiska Pomorzan, t. I s. 247). |
WAWERKANazwisko Wawerka to forma pochodna od imienia Wawrzyniec, to zaś pochodzi od Laurentius, imienia chrześcijańskiego, genetycznie łacińskiego, oznaczającego dosłownie ‘mieszkaniec Laurentu’, stolicy Lacjum (zob. E. Breza, Nazwiska Pomorzan, t. I s. 247). |
WAWIERNIANazwiska Wawiernia jest przypuszczalnie formą pochodną od imienia Wawrzyniec, to zaś od Laurentius, imię chrześcijańskie, genetycznie łacińskie, dosłownie ‘mieszkaniec Laurentu’, stolicy Lacjum (zob. E. Breza, Nazwiska Pomorzan, t. I s. 247. |