WOJNASNazwisko pochodzi od rzeczownika wojna, czyli: 1. wojowanie, kompania zbrojna, kroki nieprzyjacielskie, 2. służba wojskowa, 3. gwar, 4. gra w karty, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 681-682. Por. także nazwę miejscową Wojna z byłego powiatu berdyczowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, s. 751. |
WOJNIAKNazwisko pochodzi od rzeczownika wojna, czyli: 1. wojowanie, kompania zbrojna, kroki nieprzyjacielskie, 2. służba wojskowa, 3. gwar, 4. gra w karty, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 681-682. Por. także nazwę miejscową Wojna z byłego powiatu berdyczowskiego i Wojniaki z byłego powiatu trockiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, s. 751-752. |
WOJNICZNazwisko Wojnicz pochodzi od rzeczownika wojna. Oznaczał on: 1. wojowanie, kompania zbrojna, kroki nieprzyjacielskie, 2. służba wojskowa, 3. gwar, 4. gra w karty, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 681-682. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 756) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – Wojnicz vel Sianożęcki vel Woynicz herbu Nałęcz, 1550 5., Wojnicze, powiat oszmiański, województwo litewskie. |
WOJNIKIEWICZ
|
WOJNO-ORAŃSKIPierwszy człon nazwiska pochodzi od rzeczownika wojna, czyli: 1. wojowanie, kompania zbrojna, kroki nieprzyjacielskie, 2. służba wojskowa, 3. gwar, 4. gra w karty, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 681-682. Por. także nazwę miejscową Wojna z byłego powiatu berdyczowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, s. 751. Drugi człon można wywodzić od nazwy miejscowej Orania, obecnie Orunia, dzielnica Trójmiasta, kiedyś „pewnie największa wieś w Prusach Zachodnich”, zob. |
WOJTALAKNazwisko Wojtalak ma dwie potencjalne podstawy: 1. imię Wojciech, 2. rzeczownik wójt, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 695. Imię Wojciech jest pochodzenia słowiańskiego i powstało jako złożenie elementów Woj- ‘woj, wojownik’ oraz –ciech (taki sam jak w wyrazach cieszyć (się), uciecha, pociecha). (zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 286). Wyraz wójt definiowano następująco: 1. prezes rady miejskiej, najwyższy z urzędników miejskich, burmistrz, prezydent, 2. |
WOJTANOWICZNazwisko utworzone przyrostkiem patronimicznym (=tworzącym formy odojcowskie) –owicz od imienia Wojciech lub rzeczownika wójt. Imię Wojciech jest pochodzenia słowiańskiego i „powstało jako złożenie elementów Woj- ‘woj, wojownik’ oraz –ciech (taki sam jak w wyrazach cieszyć (się), uciecha, pociecha). (Zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 286). |
WOJTASIKNazwisko Wojtasik ma dwa możliwe źródła, tzn. rzeczownik wójt i imię Wojciech. Wyraz wójt definiowano następująco: 1. prezes rady miejskiej, najwyższy z urzędników miejskich, burmistrz, prezydent, 2. zwierzchnik gminy wybierany z grona właścicieli gruntów („jaki wójt bywa, taka i gromada”), 3. sołtys, przełożony nad gromadą wiejską, sędzia wiejski spośród włościan wybrany, 4. jeden z włościan poddanych, wybrany przez dziedzica, nie mający żadnej władzy sądowniczej, obowiązany tylko do wypełnienia na pańszczyznę, pilnowania robotników i zdawania z nich sprawy przed ekonomem, 5. |
WOJTCZAKNazwisko można wywodzić od imienia Wojciech lub rzeczownika wójt. Imię Wojciech jest pochodzenia słowiańskiego i „powstało jako złożenie elementów Woj- ‘woj, wojownik’ oraz –ciech (taki sam jak w wyrazach cieszyć (się), uciecha, pociecha). (Zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 286). Wyraz wójt definiowano zaś następująco: 1. prezes rady miejskiej, najwyższy z urzędników miejskich, burmistrz, prezydent, 2. zwierzchnik gminy wybierany z grona właścicieli gruntów ("jaki wójt bywa, taka i gromada"), 3. |
WOJTEKNazwisko pochodzi od zdrobnienia imienia Wojciech, które jest pochodzenia słowiańskiego i „powstało jako złożenie elementów Woj- ‘woj, wojownik’ oraz –ciech (taki sam jak w wyrazach cieszyć (się), uciecha, pociecha). (Zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 286). Można wywodzić je też od wojtek: 1. bociek, 2. belka, pień spuszczony i obrobiony na cztery kanty, 3. lichtarz, 4. księżyc, miesiąc czasu (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 683). Nazwisko przytaczają Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz w Słowniku historycznych nazw osobowych Białostocczyzny (XV-XVII w.),t. |
WOJTKIEWICZNazwisko Wojtkiewicz można wywodzić od Wojtek, czyli zdrobnienia imienia Wojciech lub od rzeczownika wójt. Imię Wojciech jest pochodzenia słowiańskiego i „powstało jako złożenie elementów Woj- ‘woj, wojownik’ oraz –ciech (taki sam jak w wyrazach cieszyć (się), uciecha, pociecha). (Zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 286. ). Wyraz wójt definiowano następująco: 1. prezes rady miejskiej, najwyższy z urzędników miejskich, burmistrz, prezydent, 2. zwierzchnik gminy wybierany z grona właścicieli gruntów („jaki wójt bywa, taka i gromada”), 3. |
WOJTYCZKANazwisko Wojtyczka ma dwie potencjalne podstawy etymologiczne: I. imię Wojciech, które jest pochodzenia słowiańskiego i „powstało jako złożenie elementów Woj- ‘woj, wojownik’ oraz –ciech (taki sam jak w wyrazach cieszyć (się), uciecha, pociecha). (Zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 286); II. Rzeczownik wójt, czyli: 1. prezes rady miejskiej, najwyższy z urzędników miejskich, burmistrz, prezydent, 2. zwierzchnik gminy wybierany z grona właścicieli gruntów ("jaki wójt bywa, taka i gromada"), 3. sołtys, przełożony nad gromadą wiejską, sędzia wiejski spośród włościan wybrany, 4. |