WOJNO-ORAŃSKI

Pierwszy człon nazwiska pochodzi od rzeczownika wojna, czyli: 1. wojowanie, kompania zbrojna, kroki nieprzyjacielskie, 2. służba wojskowa, 3. gwar, 4. gra w karty, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 681-682. Por. także nazwę miejscową Wojna z byłego powiatu berdyczowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, s. 751. Drugi człon można wywodzić od nazwy miejscowej Orania, obecnie Orunia, dzielnica Trójmiasta, kiedyś „pewnie największa wieś w Prusach Zachodnich”, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII, s. 605-606. Mniej prawdopodobnie od orać 1. przewracać ziemię pługiem, 2. przenośnie bruździć, ryć, 3. przenośnie trzeć, szorować, wodzić, 4. przenośnie pracować w pocie czoła, pracować (tzw. Słownik warszawski, t. III, s. 821).