ZARCZUK

Nazwisko można uznać za formę z tzw. mazurzeniem ż>z utworzoną od nazwy osobowej Żarczuk, ta od żar, czyli: 1. żarzenie się, węgle rozpalone, 2. upał, spiekota, gorąco, 3. rodzaj leku lub żarcie: 1. określenie czynności ‘żreć’, 2. żer, jedzenie, jadło, strawa dla zwierzęcia (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VIII, s. 691). Por. też nazwę miejscową Zarecze, odnotowaną na terenie byłych powiatów bobrujskiego, borysowskiego, ihumeńskiego, mozyrskiego, rzeczyckiego, Zareka w byłym powiecie pińskim i Zareki w byłym powiecie drysieńskim – zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 417-418.