Nazwisko Wnęk pochodzi od staropolskiego określenia wnuka - „wnęk, syn mego syna albo dziewki” lub siostrzeńca czy bratanka – „rodzonych braci i sióstr dzieci, tj. synowców i siostrzeńców, też wnękami zowią”, „Słownik warszawski”, t. VII, s. 665. Formę osobową Wnęk odnotowano na terenie Polski bardzo wcześnie, bo już w 1418 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 692. Formę odnotowuje też „Słownik staropolskich nazw osobowych” (t. VI, s. 156).
