Nazwisko utworzone przyrostkiem patronimicznym (=tworzącym formy odojcowskie) -owicz od wilczek 1. wilk „pastuch parę wilczków znalazł i zaniósł je do kuczki swojej i kozie rozkazał je karmić, ponieważ wilczyca w lesie została”, 2. miano psa, 3. koń wilczaty: „zsiadł ostrożnie ze swego wilczka przed gankiem”, 4. pewna gra towarzyska, 5. belka z rozdwojonymi końcami, spoczywająca na sochach, 6. wierzchnia pozioma krawędź dachu, gdzie się schodzą razem obydwie strony, 7. nazwa rośliny (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 607). Por. też nazwy miejscowe: Wilczko (w byłym powiecie żytomierskim), Wilczków (na terenie byłego powiatu tureckiego) i Wilczkowice (w byłym powiecie łęczyckim, kaliskim, kozienickim, koneckim, sandomierskim, miechowskim, bialskim), Wilczkowo (na terenie byłego powiatu: płockiego, dzisieńskiego, żnińskiego) – zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich (t. XIII, s. 457-459).
