Nazwisko Wicherek pochodzi od nazwy osobowej Wicher, ta od rzeczownika wicher, czyli: „wiatr wielki burzący, w koło powietrze pędzący”, por. też wichrować „na kształt wichru szturmować, burzę sprawować, niespokojnością narabiać”, zob. Słownik Lindego, t. VI, s. 277. Tak określano też przenośnie człowieka o niespokojnym usposobieniu, pochodzenie nazwy można też łączyć z niemiecką nazwą osobową Wicher, pochodzącą od imienia złożonego Wigheri; formę Wicherek odnotowano już w 1401 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 671.
