Nazwisko pochodzi z prasłowiańskiego *vetъ, *vetъchъ, por. staropolskie wiotchy ‘stary, dawny’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 679. Potencjalną podstawę etymologiczną stanowi także przymiotnik więtki//wiątchy, czyli: 1. wątły, niemocny z powodu długiego używania, zużyty, styrany, zmurszały, 2. wiotki oraz czasownik wietać ‘głos właściwy ziębie wydawać’ i rzeczownik wietka ‘dwóch ludzi z trójką zaprzężonych koni w saniach, do wożenia drzewa towarnego na bindugę, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 597.
