Nazwisko proste, równe imieniu pochodzenia germańskiego Walter, imię notowane w Polsce od średniowiecza, nawiązuje do walt ‘rządzić, panować’ i har ‘wojsko’, K. Rymut, Nazwiska Polaków, Kraków 1991 s. 284, H. Fros, F. Sowa, Twoje imię…, s. 447. Zdaniem J. Bubaka, Księga naszych imion, Wrocław-Warszawa-Kraków 1993 s. 310 ze staro-wysoko-niemieckiego walton ’władać, rządzić‘ + heri ’pan‘. Nazwisko mogło także powstać przez przeniesienie do kategorii antroponimów apelatywu Walt(h)er: 1. ’dowódca, wódz’ H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 542, E. Wasserzieher, Hans und Grete. Zweitausend Vornamen, 15. Auflage, Bonn 1959 s. 62, 2. Verwalter ‘zarządca, administrator’, 3. Sachwalter ‘rzecznik, adwokat, obrońca’, K. Linnartz, Unsere Familiennamen, I. Zehntausend Berufsnamen in ABC erklärt, Bonn 1958 s. 256. Nazwę Walter odnotował już Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 14. Por. Wolter.
