Nazwisko Wachel przypuszczalnie pochodzi od tak samo brzmiącego rzeczownika, który oznaczał: 1. narzędzie z piór, skrzydło sztuczne do rozdymania ognia, 2. jedno z dwóch skrzydeł u pojazdów nad kołami, ochraniające przed błotem, 3. jedno z dwóch skrzydełek (zwykle z desek) przytwierdzonych u boku łódki, dla nadania jej większej równowagi, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 439. Można je też wywodzić od nazwy osobowej Wach, której podstawę stanowią imiona na Wa- typu Wacław, Wawrzyniec (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 644). Por. też wacha: 1. nocne czuwanie, na które każdy dom kolejno wysyła jednego człowieka, 2. straż, 3. skrzynia na zboże (zob. Słownik gwar polskich, opr. J. Karłowicz, t. VI, s. 62).Nazwę osobową Wachel odnotowano już w 1534 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 644.
