Podstawą nazwiska stał się prawdopodobnie rzeczownik wójtowicz oznaczający 'syna wójta' (tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 704) - "Ów Kostiuk Tyszewicz, wójtowiczem przez gmin zwany, ściągnąwszy kupę hultajów, kozackim obyczajem zniszczył dwa ludne miasteczka". To nazwisko można też wywodzić pośrednio od rzeczownika wojt // wójt, który stał się podstawą przezwiska Wójt, na bazie którego ukształtowało się nazwisko. Wyraz wójt definiowano zaś następująco: 1. prezes rady miejskiej, najwyższy z urzędników miejskich, burmistrz, prezydent, 2. zwierzchnik gminy wybierany z grona właścicieli gruntów ("jaki wójt bywa, taka i gromada"), 3. sołtys, przełożony nad gromadą wiejską, sędzia wiejski spośród włościan wybrany, 4. jeden z włościan poddanych, wybrany przez dziedzica, nie mający żadnej władzy sądowniczej, obowiązany tylko do wypełnienia na pańszczyznę, pilnowania robotników i zdawania z nich sprawy przed ekonomem, 5. gumienny,. Karbowy, włodarz, wybierany dawniej z wioski gospodarz do gospodarowania na roli, 6. wójt od świń - chłopak doglądający świń, 7. pewna gra dziecięca (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 703-704). Por. też spokrewnioną etymologicznie nazwę miejscową Wójtowicze - w dawnym powiecie lidzkim, oszmiańskim, wilejskim, brodzkim (Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII, Warszawa 1893, s. 769). L. Dacewicz w Antroponimii Białegostoku w XVII-XVIII wieku (Białystok 2001, s. 259) przytacza następujący wypis: Joannes Woytowicz 1728. To nazwisko zostaje także odnotowane w Słowniku historycznych nazw osobowych Białostoczczyzny (red. Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz, Białystok 1998, t. II, s. 180): Jan Woytowicz 1560, Szczepan Woitwoicz 1560-1563, Matys Woitowcz, Matys Woitowic s. Sannikow 1571, Hriszko a Mikuła Wojtowiczi 1579.
