Nazwisko proste, równe niemieckiej nazwie zawodu Treter: I. ‘tancerz, kuglarz, sztukmistrz’ J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 345, ze średnio-wysoko-niemieckiego treten ‘tańczyć’ H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 523; II. od Keltertreter ‘wytłaczający winogrona’; III. od Bälgetreter ’kalikant’ czyli ‘osoba pompująca powietrze do miechów organowych’ M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 464, K. Linnartz, Unsere Familiennamen, I. Zehntausend Berufsnamen in ABC erklärt, Bonn 1958 s. 244, pierwotnie także ’wędrowiec‘ E. Breza, Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany t. I, Gdańsk 2000 s. 407, por. tret ‘chód, stopień’ z niemieckiego Tritt, treten A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, przedruk z I wydania, s. 576, średnio-wysoko-niemieckie trët(t)en, treten ’kroczyć, stąpać‘, też ’deptać, gnieść’ A. Karszniewicz-Mazur, Zapożyczenia leksykalne ze źródła niemieckiego we współczesnej polszczyźnie, Wrocław 1988 s. 114.
