Nazwisko ma następujące potencjalne podstawy etymologiczne: I. trefić, czyli: a) trafić, czyli: 1. ugodzić w cel, nie chybić, 2. na kogo – paść na kogo, dosięgnąć kogo, 3. spotkać kogo, znaleźć co, 4. nadejść akurat, zjawić się w samą porę, 5. zły/dobry wybór zrobić, 6. pokazać, dać, 7. dokonać, osiągnąć co, 8. trafnie zgadnąć, rozwiązać, 9. sportretować dokładnie, udać, b) tryfić – u Żydów robić trefnym, nieczystym, stawać się trefnym, c) kunsztownie układać, kędzierzawić, marszczyć, fryzować, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 91-93, 105, II. węgierskie trefa ‘dowcip, żart’ > trefniś, III. niemieckie treffen ‘trafiać’, od którego powstała nazwa osobowa Treffe, A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, s.574, IV. trefić, .
