Nazwisko proste, równe niemieckiej nazwie zawodu Tausch ‘handlarz’ H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 288, F. Kluge, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, 18. Auflage, bearbeitet von W. Mitzka, Berlin 1960 s. 774, od apelatywu der Tausch ‘zamiana, wymiana’. Źródłem motywacji mogło też być niemieckie przezwisko Tausch(er) ‘oszust’, ze średnio-wysoko-niemieckiego tiuschœre ‘oszust’ H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 288, por. też średnio-wysoko-niemiecki tūsch ‘zabawa, kpiny, drwiny’, ‘figiel, kawał, szelmostwo’ M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 567 i nazwa miejscowa Tausch, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 567.
