Potencjalne podstawy nazwiska Tatara, odnotowanego już w 1451 roku, są następujące: 1. nazwa etniczna Tatar, 2. tatarka ‘gryka’, 3. popularna nazwa miejscowa Tatary, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 598; Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 226-227; http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XII/226. Pierwsza z nich jest, rzecz jasna, najbardziej prawdopodobna. Samą nazwę etniczną Tatar wiąże się z nazwą mongolskiego plemienia, zapisywaną w źródłach chińskich jako Ta-ta, przeniesiono ją na plemiona tureckie, zlatynizowano i wtórnie skojarzono z nazwą z mitologii greckiej Tartar, zob. Elżbieta Supranowicz (opr.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzące od etników, Kraków 1997, s. 16.
