Nazwisko proste, równe niemieckiemu apelatywowi Thal ‘dolina’, średnio-wysoko-niemieckie Tal, średnio-dolno-niemieckie Dal, dolnoniemieckie Dahl H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 289, M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 224, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 56. Być może przenośnie ‘ktoś mieszkający w dolinie’, nazwa od miejsca zamieszkania, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 264. Źródłem motywacji mogło być też niemieckie hipokorystykum Tal(l)o, pochodzące od germańskiego dala, pień zachowany w staroangielskim deall ‘sławny, dumny’, nowoniemieckie Dahl, Thal, zmiana d > t na skutek wzmocnienia wymowy nagłosowego d Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997. 30. Por. też Tale < Adelheid J. K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 251. Rdzeń *Tal- występuje w pruskich nazwach osobowych, por. Talaw, Talemyn, Talonite i inne R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 103. Mniej prawdopodobny wydaje się związek genezy nazwiska z pruskim apelatywem tālis, tāls ‘dalej, daleki’ R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 151. Por. też Tal, nazwę odnotowaną przez Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. V s. 418.
