Nazwa osobowa Szczęsny, odnotowana już w 1476 roku, pochodzi od przymiotnika szczęsny, czyli: 1. ‘szczęśliwy’ („nie toć jest szczęsny, co siedzi w złocie, poleruje się cnota przy kłopocie” Rej), 2. częsty, gęsty, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, t. VI, s. 587;K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 529. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 694) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – Szczęsny vel Babiński, vel Merło herbu Leliwa.
