Pochodzenie nazwiska można łączyć z rzeczownikiem szarafan = sarafan, czyli: 1. sukmana chłopów rosyjskich, 2. szeroka suknia wierzchnia wieśniaczek rosyjskich, otwarta z przodu, 3. szlafrok męski albo damski otwarty z przodu, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 32. Nazwisko można wywodzić także od znanego w Polsce od XIII wieku imienia pochodzenia hebrajskiego Serafin, to od serāphīm ‘płonący, palący’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 409. Por. także serafin: 1. anioł o sześciu skrzydłach, pałający jak płomień, anioł pierwszej hierarchii spomiędzy 7 chórów niebiańskich, 2. rodzaj wełny, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 69. Potencjalną podstawę nazwiska stanowi też nazwa miejscowa Serafin z byłych powiatów: kolneńskiego, lubartowskiego, kolneńskiego, ihumeńskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X, s. 434-435.
