Potencjalne podstawy nazwiska to: I. syga ‘sroka’, II. sygać: 1. sięgnąć, 2. iść prędko, biec, 3. szydzić, wytykać, III. szyga „przezwisko nadawane w gniewie wszystkim mieszczanom żywieckim przez wieśniaków okolicznych”, IV. Szygać//szygnąć ‘ 1. rzucić, cisnąć, 2. pobiec jak strzała, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 533, 700. Nazwę osobową Syguła odnotowano w 1789 r., zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 566.
