SURA

Potencjalne podstawy etymologiczne nazwiska to: I. szurać, II. staropolskie szurza ‘szwagier’, III. sur, czyli: 1. szur, 2. śmieci, IV. sura ‘rozdział, księga w Alkoranie, V. surczeć ‘szemrzeć, szeleścić’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI. s. 516; VI. Szurzyć ‘śmiecić’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 560.