SUMA

Nazwisko pochodzi prawdopodobnie od rzeczownika suma, czyli: 1. wynik dodawania, 2. krótkie zebranie czegoś, treść, kwintensencja, 3. pewna ilość pieniędzy, kwota, kapitał, 4. wielka msza ostatnia, śpiewana, w kościele katolickim (z łacińskiego summa), 5. torba (z rosyskiego suma), zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 510, Potencjalną podstawą etymologiczną jest także rzeczownik sum: 1. gatunek ryby, 2. smętna zaduma, smutek, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 510. Por. także nazwę miejscową Suma „wieś włościańska, powiat wilejski”, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X, s. 584.