Nazwisko można wywodzić od nazwy osobowej Suja, ta od rzeczownika suja 1. szuja „gdy jeden senator Syjamu tę drobną szlachtę, co była pieszo przyszła nazwał, wielka się żałość w szlachcie poruszyła”, 2. pieczywo wielkanocne podobne do strucli, 3. sujka, kułak „dać komu suje w bok” lub szuja: 1. motłoch, hałastra, tałatajstwo, 2. szubrawiec, hultaj, nicpoń, 3. grubianin, człowiek nieprzyzwoity. Ewentualnie z tzw. mazurzeniem, czyli przejściem sz>s, od szujak: 1. jeden z kloców na które piłują się sztuki drzewa i których wyrabiają się gonty, 2. jastrząb (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 684). Por. też nazwę miejscową Suja „jezioro w północnej części powiatu lepelskiego” (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 945).
