Prawdopodobną podstawą nazwiska jest imię Sofron, Sofronij, Sopron, używane w Kościele prawosławnym, pochodzące z greckiego Sōphónios, to zaś od sōdzō ‘zachować, ocalić’ i phrēn ‘myśl, umysł’, imię notowano w Polsce na Kresach Wschodnich od XV wieku w formach: Sopron, Soprun, Suprum, Supryn itp., zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 459. Nazwisko można wywodzić także od rzeczownika szafran, czyli ‘rodzina z rośliny kosaćcowatych’, por. też szafranić: 1. zaprawiać szafranem, 2. farbować jak szafran, żółcić, a także szafraniec ‘człowiek o rudych włosach, rudzielec’ – zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 555. Por. też sufra ‘stół wschodni, bez nóg’ („częstował mnie kawą, a potym dano jagnię na sufrze”), zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 459.
