Nazwa osobowa Pierucki została odnotowana już w 1568 roku, wywodzi się ją od nazwy miejscowej Pieruty, występującej na terenie Kresów Wschodnich, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 234. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 554) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – Pieruckich vel Pieruskich, vel Sokołowskich herbu Korab z Pierut, powiat pleszewski, województwo kaliskie.
