Nazwisko pochodzi od hołowa, ukraińskiej i białoruskiej postaci wyrazu głowa czyli: 1. najwyższa część ciała na szyi osadzona, 2. włosy na głowie, 3. żartobliwie czapka, kapelusz, 4. podobizna czyjejś głowy, 5. przenośnie siedlisko władz duchowych, rozum, umysł, 6. przenośnie życie, 7. przenośnie piecza, odpowiedzialność, 8. przenośnie kara pieniężna za zabójstwo, 9. człowiek, osoba, jednostka, 10. człowiek z dużą głową, 11. centrum, 12. początek, źródło, 13. rzecz najważniejsza, podstawa, grunt, 14. stożek cukru albo soli, 15. kuliście zwinięte liście sałaty, kapusty, , por. także głowak ‘każdy z rzędów słomy w strzesze chałupy, następujący po rzędzie stanowiącym okop’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 845 i nn. Hołowa to także ‘wójt, sołtys’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 50. Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także nazwa miejscowa Hołownia, odnotowana na terenie byłego powiatu wilejskiego, dzisieńskiego, lidzkiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III s. 111.
