Za potencjalne podstawy nazwiska Garula uznaje się następujące formy: 1. prasłowiańskie *garati ‘palić się, płonąć’, 2. staropolskie, gwarowe gara ‘coś spalonego’, III. niemiecka nazwa osobowa Gara, IV. rzeczownik gara ‘dziura w drzewie, por. też prasłowiański rzeczownik *garnъ ‘ognisko’ lub ‘piec garncarski’, ‘garnek’ > garniec . Nazwę osobową Garus odnotowano na terenie Polski w 1638 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 217-219).
