Nazwisko proste, równe imieniu Erd(t)mann, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 412, H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. 154, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 122, staro-wysoko-niemieckie Erdamann < Erde ‘ziemia’ + mann ‘człowiek, mężczyzna’, uznawane za tłumaczenie imię Adam, H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 101 Zdaniem E. Brezy ( E. Breza, Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany t. I, Gdańsk 2000. , 34, s. 125) to określenie mogło zostać utworzone przez odłam ewangelików w Niemczech, zwanych pietystami, którzy dążyli do przywrócenia u swych wyznawców pierwotnej pobożności. Jednym ze służących temu celowi środków było używanie imion teoforycznych. Tłumaczono też imiona hebrajskie. Pietyści mogli też zinterpretować na nowo już istniejący antroponim, zob. E. Breza, Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany t. I, Gdańsk 2000 s. 34. Por. także warmińską nazwę miejscową Erdmannen (Ciesina), W. Chojnacki, Słownik polskich nazw miejscowości w b. Prusach Wschodnich i na obszarze b. wolnego miasta Gdańska wg stanu z 1941 roku, Poznań 1946 s. 25. Erdmanowie herbu Szczaplina, A. Boniecki, Herbarz polski t. V s. 232.
