Zdaniem K. Rymuta nazwa (Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K, Kraków 1999, s. 18) może się wywodzić z takich źródeł, jak: prasłowiańskie bańati 'myć, kąpać', bania/ban 'namiestnik turecki', imię Banadykt (= Benedykt) i niemiecka nazwa osobowa Ban. Mi jednak najprawdopodobniejszy wydaje się związek genezy nazwiska z rzeczownikiem bania, czyli: 1. rzecz wypukła, nadęta, pękata, 2. naczynie wydęte, pękate, 3. głowa, szczególnie łysa, 4. przenośnie ‘człowiek otyły’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 94). Przypuszczalnie praprzodek był człowiekiem „przy kości” lub posiadaczem sporej głowy, w związku z czym uzyskał przezwisko Banioch, które potem zaczęło być dziedziczone i funkcjonować w roli nazwiska.
