Nazwisko pochodzi od rzeczownika świeca, czyli: 1. wałeczek z łoju, wosku, stearyny z knotem wewnątrz, do palenia, świecenia, 2. pochodnia katowska, 3. przyrząd do oświecania, gatunek racy, 4. (o człowieku) światłość, luminarz, 5. sęk drzewa zarosły po ucięciu gałęzi, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 775-776. Nazwę osobową Świeca odnotowano na terenie Polski w 1484 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 586.
