SUSZCZNazwisko pochodzi od suszczeć/ suszczyć/szuścić 1. ‘tańczyć suwając nogami’ – „a jużci mi jużci koszulina szuści, 2. szeleścić – „cosi było, bo szuściało” (Słownik gwar polskich, t. V, s. 329), „co po lesie szuści”, „już jedna fala drugiej przez łeb szuści” (tzw. Słownik warszawski, t. V, s. 689). |
SUSZKOWSKINazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Suszków „fol. i wś, pow. wilejski”, Suszki (były powiat dzisieński, brzeski, drysieński, starokonstantynowski, żytomierski) - zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 606-607. Nazwisko można wywodzić też od suszyć, susza (te od suchy) lub od suszka 1. drzewo, które uschło, sucha gałąź, 2. proszek wsypywany do farby olejnej dla prędszego jej wyschnięcia, 3. owoce suszone, susz, 4. przycisk z bibułą do suszenia pisma (tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 520). |
SUTKOWSKINazwisko pochodzi od nazwy miejscowej: Sutek (z byłego powiatu rawskiego) lub Sutki (z byłego powiatu ostrowskiego, władysławowskiego, wilejskiego, kobryńskiego, rossieńskiego) albo Sutków (z byłego powiatu rzeczyckiego, noworadomskiego i dąbrowskiego), bądź Sutkowo (z byłego powiatu oszmiańskiego), zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 609-611. Nazwę osobową Sutkowski odnotowano na terenie Polski w 1469 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 510. |
SUTRYKNazwisko Sutryk pochodzi od niemieckiego nazwy osobowej Schutter, której potencjalne źródła stanowią: schüt(e) ‘wyspa oblana wodą’ lub schüt(t)er ‘zbieracz żołędzi’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 561. |
SUWIŃSKIPodstawę nazwiska Suwiński stanowi nazwa miejscowa Suwin, powiat pułtuski, województwo mazowieckie, Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 689) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – Suwiński, 1648 rok. |
SUWIŃSKIPodstawę nazwiska Suwiński stanowi nazwa miejscowa Suwin, powiat pułtuski, województwo mazowieckie, Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 689) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – Suwiński, 1648 rok. |
SUWISZNazwisko pochodzi od czasownika suwać, czyli: 1. posuwać, ciągnąć, wlec po czym, 2. posunąć, popchnąć, 3. wypaść, wybiec, 4. czołgać się, pełznąć, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 513. Por. też nazwę miejscową Sowa, odnotowaną na terenie byłych powiatów: nieszawskiego, słupeckiego i mozyrskiego - zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 97. |
SWATNazwisko pochodzi od rzeczownika swat, czyli: 1. ten, co kojarzy małżeństwo, 2. swatanie, kojarzenie małżeństwa, 3. oświadczyny, 4. drużba weselny, 5. starosta weselny, 6. ojciec zięcia lub synowej, 7. konkurent, zalotnik, 8. rodzaj gry dziecięcej, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 525. Nazwę osobową Swat odnotowano na terenie Polski w 1326 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 511. |
SYCHAPotencjalne podstawy etymologiczne nazwiska to: I. nazwy osobowe na Szy- typu Szymon, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 565; II. szych: 1. fałszywe złoto lub srebro, używane do wyrobu galonów, haftów i ozdób rozmaitych, przenośnie ‘fałszywy blask, pozorna świetność, blichtr’, 2. tasiemka naśladująca złotą do obszywania fartuszków, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI. s. 697. |
SYDORNazwisko pochodzi od nazwy osobowej Sydor/Sidor, ta zaś od imienia Izydor, znanego w Polsce od XIV wieku i pochodzącego od imienia egipskiej bogini Izydy. Por. także nazwę miejscową Sydory z byłego powiatu gródeckiego i złoczowskiego, a także Sidory z byłego powiatu dzisieńskiego, szawelskiego, telszewskiego, wasylkowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 481 i XI, s. 738. Nazwę osobową Sydor odnotowano na terenie Polski już w 1326 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I L-Ż, Kraków 2001, s. |
SYDORUKNazwisko pochodzi od nazwy osobowej Sydor/Sidor, ta zaś od imienia Izydor, znanego w Polsce od XIV wieku i pochodzącego od imienia egipskiej bogini Izydy. Por. także nazwę miejscową Sydory z byłego powiatu gródeckiego i złoczowskiego, a także Sidory z byłego powiatu dzisieńskiego, szawelskiego, telszewskiego, wasylkowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 481 i XI, s. 738. Nazwę osobową Sydor odnotowano na terenie Polski w 1326 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I L-Ż, Kraków 2001, s. 323. |
SYGUŁAPotencjalne podstawy nazwiska to: I. syga ‘sroka’, II. sygać: 1. sięgnąć, 2. iść prędko, biec, 3. szydzić, wytykać, III. szyga „przezwisko nadawane w gniewie wszystkim mieszczanom żywieckim przez wieśniaków okolicznych”, IV. Szygać//szygnąć ‘ 1. rzucić, cisnąć, 2. pobiec jak strzała, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 533, 700. Nazwę osobową Syguła odnotowano w 1789 r., zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 566. |