Nazwiska widok główny

STRANC

Nazwisko pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta zaś ze średniowysokoniemieckiego strancen ‘chełpić się’. Nazwę można też wywodzić od nazwy miejscowej Stranz (z terenu dawnej Brandenburgii) - zob. R. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Manheim 2005, s. 652. Mniej prawdopodobny wydaje się związek genezy nazwiska z polskim czasownikiem strącić, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 491.

STRAPAGIEL

Por. strapa < strapić 'zmartwić, sprawić komuś kłopot' lub strapać 'krzątać się' (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 491) + giel < gil 'ptak wróblowaty' (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s. 235). Por. też nazwę miejscową Strapa - zaścianek nad rz. Wilią, pow. wileński ("Słownik geograficzny Królestwa Polskiego", t. XI, Warszawa 1890, s. 389).

STRAUß

Nazwisko proste, równe niemieckiemu przezwisku Strauß ‘ktoś bitny, waleczny’ H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 284, to od apelatywu Strauß ‘bój, walka, starcie, potyczka’, średnio-wysoko-niemieckie Strūse, dolnoniemieckie Struß, dolnoreńskie Strüßgen H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 284, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München  1967 s. 504, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 260.

STRĄKIEWICZ

Nazwisko Strąkiewicz, to forma patronimiczna, czyli odojcowska, utworzona od nazwy osobowej Strąk, ta zaś pochodzi od tak samo brzmiącego rzeczownika strąk, czyli ‘owoc pochodzący ze słupka jednokrotnego, pękający na dwie łupiny’, żartobliwie – strąki na głowie = kołtuny wiszące kosmykami, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, t. VI, s. 451.

STREBEJKO

Kazimierz Rymut w książce „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny”, Kraków 2001, t. II, s. 499, wywodzi nazwiska Strebeyko i Strebejko od rzeczownika strzęp/strzęb ‘kawałek’, por. strzępić/strzębić. Nazwisko może mieć także pochodzenie odmiejscowe – ale tu zdecydowanie należałoby sięgnąć do źródeł historycznych, żeby określić, co pochodzi od czego – nazwisko od nazwy miejscowości, czy nazwa miejscowości od nazwiska - Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 680) odnotowuje rodzinę Strebejko – „1700 r., Strebejki, pow. kowieński, woj.

STREER

Nazwisko utworzone przyrostkiem -er od nazwy miejscowej Strien w byłym powiecie wołowskim Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XI s. 401. Mniej prawdopodobne wydaje się pochodzenie od niemieckiego apelatywu striezen: 1. ‘dokuczać’, 2. ‘buchnąć, ukraść’. Streer. Por. Strie.

STREHL

Nazwisko proste, równe niemieckiej nazwie miejscowej Strehl(a) M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 558, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München  1967 s. 504. Zdaniem E. Förstemanna, (Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 1366) nazwisko pochodzi od imienia Strello. Drugą możliwością interpretacyjną jest uznanie nazwiska za pochodzące od słowiańskiego apelatywu strzelać, B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s.

STRĘCIWILK

Nazwisko pochodzi od gwarowego stręt ‘wstręt’ lub stręcić ‘strącić’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 453  i wilk, m.in.: 1. zwierzę drapieżne z rodziny psów, 2. przenośnie nie wywołuj wilka z lasu = nie budź licha, kiedy śpi, 3. w liczbie mnogiej wilki = skóra wilka, futro wilcze, wilczura, 4. wilki i gąski = zabawa dzieci, 5. obrzęd kolędowy, 6. sztywność karku i w krzyżu od zaziębienia, 7. choroba końska, 8. dyba do skuwania rąk i nóg, 9. punkt podejrzany, nieczysty, pułapka, kruczek, 10. sęk smolny w belce lub desce, 11. parobek nie wkupiony do chłopów robotników, 12.

STROJEWSKI

Nazwisko pochodzi od stroić, czyli: 1. ubierać strojnie, przyozdabiać, 2. gotować, szykować, planować, knuć, urządzać, 3. nastrajać, korygować, doprowadzać do właściwego tonum 4. urabiać, układać, pokazywać co, nadrabiać czym, 5. wyprawiać, wyrabiać, robić, 6. dawać, urządzać, 7. oddawać się czemu, uprawiać co, 8. staczać, toczyć, 9. rządzić, 10. się – ubierać się strojnie, zdobić się, ozdabiać się lub strój, czyli: 1. ubiór świetny, bogaty, elegancki, 2. moda, krój, fason ubrania, 3. ustrój, układ, porządek, 4. rynsztunek, narzędzia, przybory, por. także strojny, czyli: 1.

STROJNY

Nazwisko pochodzi od przymiotnika strojny, czyli: 1. wystrojony, ustrojony, 2. składny, harmonijny, proporcjonalny, o częściach wzajemnie sobie odpowiadających, 3. dobrze nastrojony, zgodny, harmonijny co do tonów, 4. zgrabny, kształtny, 5. tęgi, dzielny,  zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 457. Por. też nazwę miejscową Strojnów z byłego powiatu stopnickiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 404.

Strony

więcej