Nazwiska widok główny

APFEL

Nazwisko równe niemieckiemu rzeczownikowi Apfel ‘jabłko, jabłoń’, określenie handlarza owocami lub posiadacza sadu, a także kogoś z charakterystyczną grdyką (tzw. jabłko Adama) lub wydatnymi policzkami, zob. E. Breza, Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany t. I, Gdańsk 2000 s. 27, też ‘miłośnik jabłek’, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005 s. 93.

APFELBAUM

Nazwisko równe niemieckiemu rzeczownikowi der Apfelbaum ‘jabłoń’, prawdopodobnie nazwa osobowa pierwotnie wskazywała na miejsce zamieszkania, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005 s. 93.

APPELBAUM

Nazwisko równe niemieckiemu rzeczownikowi der Apfelbaum ‘jabłoń’, prawdopodobnie nazwa osobowa pierwotnie wskazywała na miejsce zamieszkania, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005 s. 93.

APPELL

Nazwisko równe Appell, niemieckie zdrobnienie imienia Albrecht lub Adalbert, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 36. Inne potencjalne motywacje to: nazwa miejscowa Appell oraz niemiecki rzeczownik Appel ‘jabłko’, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954, s. 170.

APTOWICZ

Nazwisko Aptowicz utworzono sufiksem patronimicznym (czyli tworzącym nazwy od imienia ojca) od nmiemieckiej nazwy osobowej Apt. Pochodzi ona od apt ‘opat’, określenia używanego także w odniesieniu do ‘przełożonych bractwa, cechu’, Z. Klimek, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, Kraków 1997, s. 6.

ARABIK

Nazwa osobowa Arabik została utworzona przyrostkiem –ik od Arab, ta nazwa zaś ma dwie potencjalne podstawy: 1. araba/haraba ‘rodzaj powozu’, 2. Arab ‘przedstawiciel narodu pierwotnie zamieszkującego Półwysep Arabski’, 3. koń arabski, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 297. Nazwa osobowa pierwotnie mogła określać np. hodowcę tej rasy koni.

ARASTEK

Nazwisko ma następujące potencjalne podstawy etymologiczne: 1. ukraińskie imię Harasym, pochodzące od greckiego geras ‘cześć, przywilej, zaszczyt’, 2. Staropolski przymiotnik (h)araśny ‘piękny, dobry’, 3. Staropolskie harras ‘arras’ i ‘gatunek lekkiej tkaniny wełnianej’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 296, 298.

ARCIMOWICZ

Nazwisko pochodzi imienia Artemi/Artemij, używanego od średniowiecza na terenach Kresów Wschodnich, pochodzącego od imienia greckiej bogini Artemidy (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 8). To nazwisko odnotowuje L. Dacewicz w Antroponimii Białegostoku w XVII-XVIII wieku (Białystok 2001, s. 77): Andreas Arcimowicz 1754. Przytaczają je także Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz w Słowniku historycznych nazw osobowych Białostocczyzny (XV-XVII w.),t. I A-O, Białystok 1997, s.

ARCISZEWSKI

Nazwisko pochodzi imienia Artemi/Artemij, używanego od średniowiecza na terenach Kresów Wschodnich, pochodzącego od imienia greckiej bogini Artemidy (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 8). To nazwisko odnotowuje L. Dacewicz w Antroponimii Białegostoku w XVII-XVIII wieku (Białystok 2001, s. 77): Andreas Arcimowicz 1754. Przytaczają je także Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz w Słowniku historycznych nazw osobowych Białostocczyzny (XV-XVII w.),t. I A-O, Białystok 1997, s.

ARCON

Nazwisko można wywodzić od 1. z pozbawieniem nagłosowego „h” od harc ‘zuch, junak’, 2. niemieckiej nazwy osobowej Harz, 3. imienia Artemi/Artemij, używanego od średniowiecza na terenach Kresów Wschodnich, pochodzącego od imienia greckiej bogini Artemidy (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 8, 297). Por. też łacińskie arcus ‘łuk’.

ARDNER

Nazwisko może pochodzić od Arnd(t), to zaś od imienia germańskiego Arnold. Pochodzenie nazwiska można też łączyć z formą hardy: 1. dumny, butny, wyniosły, 2. zuchwały, krnąbrny, nieposłuszny, wyraz pochodzenia czeskiego od hrdy (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 17).

ARDYN

Nazwisko może pochodzić od Arnd(t), to zaś od imienia germańskiego Arnold. Pochodzenie nazwiska można też łączyć z formą hardy: 1. dumny, butny, wyniosły, 2. zuchwały, krnąbrny, nieposłuszny, wyraz pochodzenia czeskiego od hrdy (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 17).

Strony