Nazwisko pochodzi od czasownika wyrąbać, czyli: 1. rąbiąc wybić, wysadzić, wywalić, 2. rąbiąc wyrobić, wysiec, wyciąć toporem, siekierą, 3. wyformować, obrobić, wyciosać, 4. rąbiąc wytrzebić, wyciąć, 5. pozabijać, wyciąć w pień, 6. rąbaniem nadpsuć, wyszczerbić, 6. wypojedynkować się, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 1003. Por. też nazwę miejscową Wyrąb, odnotowaną na terenie byłego powiatu sokołowskiego i przasnyskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 103.
|
Nazwisko Wyskielski można wywodzić od nazwy miejscowej Wyszki, odnotowanej m.in. w byłym powiecie makowskim, pułtuskim, dźwińskim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 147, http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIV/147 Inną potencjalną podstawę nazwiska stanowi czasownik wyskać, czyli: 1. wykrzykiwać głośno, 2. wołać, śpiewać falsetem, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 1028.
|
Nazwisko można wywodzić od nazwy miejscowej Wysock (były powiat słonimski, włodzimierski, rówieński), Wysocki (były powiat pułtuski, oszmiański), Wysockie (były powiat drysieński), Wysocko (były powiat radomski, jarosławski, brodzki, turczański), Wysocko (były powiat odolanowski) (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X, s. 111-121). Por. też wysoczki = wysoki „pod obłoczki, pod wysoczkie” (zob. Słownik gwar polskich, opr. J. Karłowicz, t. VI, s. 231). To nazwisko odnotowuje L.
|
Potencjalną podstawę nazwiska stanowi nazwa miejscowa Wyszopole (nowosądeckie, gmina Łącko), zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 712.
|
Nazwisko Wyspiański pochodzi od nazwy miejscowej Wyspa. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 767) odnotowuje Wyspiańskich herbu Bończa, pochodzących z Wyspy w powiecie rohatyńskim, województwie ruskim, wołyńskim. Ród był odnotowany już w 1650 roku.
|
Nazwisko pochodzi (z zatratą nosowości ę > o) od nazwy osobowej Występ, ta zaś od rzeczownika występ, czyli:’występowanie, wystąpienie, to gdzie się występuje i co występuje’, a także ‘występowanie z klasztoru’ i ‘wyjazd, oddalenie się’, również ‘przylądek’ (zob. Słownik Lindego, t. VI, s. 614).
|
Nazwisko pochodzi prawdopodobnie od nazwy miejscowej Wyszka z byłego powiatu jańsborskiego lub Wyszki z byłych powiatów: makowskiego, pułtuskiego, bialskiego, dźwińskiego, bielskiego, jarocińskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 147. Nazwisko można wywodzić także od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 711. Por. także wyszka: 1. wyżyna, 2. zabudowanie na strychu pod dachem do przechowywania rzeczy lepszych, 3. wysokie miejsce w izbie, polica, 4.
|
Nazwisko Wyszomirski pochodzi od nazwy miejscowości Wyszomierz lub Wyszomir. Nazwę Wyszomierz nosiło kilka wiosek – w powiecie siedleckim, sokołowskim i łomżyńskim, nazwę Wyszomir odnotowano w powiecie rzeczyckim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 156, http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIV/156 Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s.
|
Nazwisko od zniemczonej przez wymianę sufiksu -ow na -au nazwy miejscowej Wytkow w byłym powiecie toruńskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIII s. 670. Zob. Vitkau.
|
|
|
Nazwisko jest formą pochodną od czasownika wyzuć, czyli: 1. co zewlec, ściągnąć obuwie, trzewiki zzuć, 2. co = zbyć się czego, stracić coś, zapomnieć o czym, 3. kogo = rozzuć mu obuwie, ściągnąć pończochy z nóg, 4. kogo z czego = ogołocić, pozbawić czego, 5. wóz = wyjąć osie, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 1117-1118.
|
Nazwisko można wywodzić od rzeczownika wziątek, czyli: 1. wzięcie, nabór, zabór, łup, grabież, 2. zysk, korzyści, dar, dochód, przychód, 3. dziedzictwo, spadek, 4. posag, wiano lub imiesłowu wzięty, czyli: 1. poszukiwany, popularny, mile widziany, rozchwytywany, 2. popłatny, mający popyt, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 1144-1145.
|
