Nazwisko utworzono przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Świder (odnotowanej na terenie byłego powiatu łukowskiego), Świdera (były powiat rzeczycki) lub Świdry (byłe powiaty: warszawski, nowomiński, janowski, łukowski, makowski, szczuczyński, oleckowski, lecki, jańsborski), zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 643-644, 650 i nn). Por. także rzeczownik świder: 1. Narzędzie do robienia dziur, 2. Przenośnie świdry = oczy zezowate (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 774).
|
Nazwisko utworzono przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Świder (odnotowanej na terenie byłego powiatu łukowskiego), Świdera (były powiat rzeczycki) lub Świdry (byłe powiaty: warszawski, nowomiński, janowski, łukowski, makowski, szczuczyński, oleckowski, lecki, jańsborski), zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 643-644, 650 i nn). Por. także rzeczownik świder: 1. Narzędzie do robienia dziur, 2. Przenośnie świdry = oczy zezowate (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 774).
|
Nazwisko Świderski utworzono przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Świder (odnotowanej na terenie byłego powiatu łukowskiego), Świdera (były powiat rzeczycki) lub Świdry (byłe powiaty: warszawski, nowomiński, janowski, łukowski, makowski, szczuczyński, oleckowski, lecki, jańsborski), zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 643-644, 650 i nn), http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XI/644 . Por. także rzeczownik świder: 1. Narzędzie do robienia dziur, 2.
|
Nazwisko Świdurski uznaje się za formę pochodną od rzeczownika świder (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 586), czyli: 1. Narzędzie do robienia dziur, 2. Przenośnie świdry = oczy zezowate (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 774). Nazwę osobową Świderski odnotowano na terenie Polski już w 1410 roku.
|
Nazwisko Świdyński, zdaniem wybitnego polskiego badacza nazewnictwa, prof. K. Rymuta pochodzi od rzeczownika świdwa/świdzina ‘krzew z rodziny dereniowatych’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 586. Nazwisko można wywodzić też od nieistniejącej już miejscowości noszącej taką nazwę – „wieś w obrębie kasztelanii zakroczymskiej”, por. też Świdwie w powiecie złotowskim, zob. więcej tu: http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XI/651
|
Nazwisko pochodzi od rzeczownika świeboda – staropolskiej postaci wyrazu swoboda, czyli: 1. wolna wola, wolność, niezależność, stan niczym nie krępowany, 2. naturalność, prostota, nieskrępowanie, 3. zwolnienie od podatków i ciężarów, 4. szczodrość, hojność, 5. powodzenie, pomyślność, szczęście, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 527.
|
Nazwisko pochodzi od rzeczownika świeca, czyli: 1. wałeczek z łoju, wosku, stearyny z knotem wewnątrz, do palenia, świecenia, 2. pochodnia katowska, 3. przyrząd do oświecania, gatunek racy, 4. (o człowieku) światłość, luminarz, 5. sęk drzewa zarosły po ucięciu gałęzi, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 775-776. Nazwę osobową Świeca odnotowano na terenie Polski w 1484 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 586.
|
Nazwisko Świercz pochodzi od tak samo brzmiącego rzeczownika, który oznaczał świerszcza – „nie żal na śpiewce świercza noc przeczuwać całą”, mianem świercza określano też ‘najmniejsze działko wyrzucające półtorej uncji żelaza’, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, t. VI, s. 779. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 709) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – Świerczów vel Kobyleckich vel Kobyłeckich herbu Godziemba.
|
Nazwisko Świerczek pochodzi przypuszczalnie do zdrobnienia świerczek, czyli ‘mały świerk’ lub ‘mały świerszcz’. Mniej prawdopodobny wydaje się związek genezy nazwiska z nazwami miejscowymi: Świerczek w byłym powiecie piotrkowskim, koneckim i iłżeckim Świercz z byłego powiatu pułtuskiego i łęczyckiego lub Świercze z byłego powiatu sieradzkiego, częstochowskiego, łukowskiego, pułtuskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s.
|
Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Świercz z byłego powiatu pułtuskiego i łęczyckiego lub Świercze z byłego powiatu sieradzkiego, częstochowskiego, łukowskiego, pułtuskiego albo Świerczew z byłego powiatu poznańskiego i wągrowieckiego bądź Świerczewo z byłego powiatu mazowieckiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 670. Por. też świercz: 1. świerszcz, 2. najmniejsze działko wyrzucające póltorej uncji żelaza i świerczeć/świerszczeć 1. świergotać, szczebiotać, ćwirkać – „świerszczą wróble na płocie”, 2. wydawać skrzyp, świerczeć, 3.
|
Nazwisko pochodzi od świerszcz 1. owad prostoskrzydły skaczący, przenośnie ma świerszcza w głowie = ma kłopot, zgryzotę, 2. przenośnie człowiek mały, delikatny, chuchro lub świerszczeć 1. świergotać, szczebiotać, ćwirkać – „świerszczą wróble na płocie”, 2. wydawać skrzyp, świerczeć (tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 780 ). Warto byłoby zwrócić uwagę, która forma została odnotowana jako pierwsza.
|
Potencjalną podstawą nazwiska jest nazwa miejscowa Świesz, odnotowana na terenie byłego powiatu nieszawskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 680 . Nazwisko można wywodzić także od świeść, czyli: 1. siostra męża, 2. siostra bratowej, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 781.
|
