Nazwiska widok główny

SZWEM

Nazwisko można uznać za spolszczone graficznie od niemieckiej nazwy miejscowej Schemm, występującej na terenie Bawarii i Austrii lub Schwemme, występującej na terenie Dolnej Saksonii, Badenii Wirtembergii, zob. R. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Manheim 2005, s. 611.

SZWERGEC

Nazwisko można wywodzić od czasownika szwargotać ‘mówić niewyraźnie w obcym języku’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 563). Inną możliwością interpretacyjną jest uznanie nazwiska za zniemczony wariant polskiej nazwy osobowej Świergacz, pochodzącej od czasownika świergać.

SZYBIAK

To nazwisko wywodzi się od podstawy szyb-, ta zaś może pochodzić od: 1. szybać 'bić, tłuc', 2. szyba 'tafla szkła', 3. szyb, staropolskie szyba 'otwór prowadzący w głąb kopalni', 4. szybki, szybała 'oszust', 5. gwarowe sibać 'szybać, trącać' (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 565). Nieco szersze wyjaśnienia odnośnie czasownika szybać podaje Słownik gwar polskich J. Karłowicza (t.V, Kraków 1907, s.

SZYDA

Nazwisko Szyda można wywodzić od szyd, czyli ‘szyderstwo’, które oznaczało kiedyś: 1. szydzenie, pogardliwe naśmiewanie się, ale też oszustwo, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VI, s. 698. Przezwiskowym mianem Szyda można było więc określić szydercę, kpiarza albo oszusta.

SZYDŁO

Nazwisko pochodzi od szydło, czyli: rodzaj iglicy z trzonkiem, 2. jechać, zaprząc się szydłem = w parę koni z trzecim na przedzie, w szpic albo koń za koniem, 3. patrzeć szydłem = patrzeć zezem, 4. rodzaj zabawy towarzyskiej, 5. gatunek rośliny, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 699. Por. też nazwy miejscowe: Szydłów (byłe powiaty: piotrkowski, łódzki, stopnicki, rossieński, mogilnicki, gnieźnieński) lub Szydłowo (były powiat mławski i dzisieński), por.

SZYDŁOWSKI

Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej: Szydłów (byłe powiaty: piotrkowski, łódzki, stopnicki, rossieński, mogilnicki, gnieźnieński) lub Szydłowo (były powiat mławski i dzisieński), por. też Szydłowce z byłego powiatu kamienieckiego i husiatyńskiego, Szydłówek z byłego powiatu koneckiego i kieleckiego, Szydłowice z byłego powiatu rohatyńskiego, Szydłowiec z byłego powiatu koneckiego, mieleckiego, gnieźnieńskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 95 i nn. Por. też rzeczownik szydło, czyli: rodzaj iglicy z trzonkiem, 2.

SZYGENDA

Nazwisko Szygenda ma kilka potencjalnych podstaw etymologicznych: 1. szyga ‘przezwisko Żyda’, 2. dawne szygać/sygać ‘cisnąć, rzucić’, 3. syga ‘sroka’, niemiecką nazwę osobową Sieg, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 566. Niemiecka nazwa osobowa Sieg, ma również kilka możliwych źródeł: 1.  określenie miejsca zamieszkania w sąsiedztwie bagna lub strumienia, 2. nazwę miejscową Sieg, 3. imiona z członem Sieg, np. Sieffried, Sieghardt,  zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim 2005, s. 622.

SZYLBERG

Nazwisko pochodzi prawdopodobnie od niemieckiej nazwy miejscowej Schilberg, którą można dosłownie przetłumaczyć jako „Krzywą Górę” < schill ‘krzywy’ +Berg ‘góra’. Nazwisko można także wywodzić od niemieckiego Silber ‘srebro’.

SZYMALAK

Nazwisko Szymalak pochodzi od imienia Szymon. To imię pochodzenia hebrajskiego, które występowało w dwóch formach: Shime’on i Sim’on, oznaczało pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’, potem przekształciło się dwa imiona Simon (które rozpowszechniło się w Kościele zachodnim) i Simeon (popularnego w Kościele wschodnim), w Polsce notowano je w różnych postaciach, już od XII wieku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 568.

SZYMAN

Nazwisko proste, od imienia chrześcijańskiego Szyman, łacińskie Simeon, J. Mączyński, Nazwiska Łodzian (XV-XIX wiek), Łódź 1970 s. 199, M. B. Linde, Słownik języka polskiego, Lwów 1854-1860, t. V s. 632, hebrajskie shime`ōn, shim`ōn ‘Bóg wysłuchał’, greckie Simōn ‘człowiek płaskonosy’ J. Bubak, Księga naszych imion, Wrocław-Warszawa-Kraków 1993 s. 291. Nazwa Szyman została odnotowana już przez Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. V s. 347-350.

SZYMANEK

Nazwę osobową Szymanek odnotowano bardzo wcześnie, już w 1313 roku, pochodzi od od imienia Szymon; to imię pochodzenia hebrajskiego, które oznaczało pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’, potem przekształciło się dwa imiona Simon (które rozpowszechniło się w Kościele zachodnim) i Simeon (popularnego w Kościele wschodnim), w Polsce notowano je w różnych postaciach już od XII wieku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 568.

Strony