SZPUNAR
Nazwisko spolszczone graficznie od niemieckiej nazwy osobowej Spohner, ta zaś pochodzi od średnioniemieckiego spōn ‘drzazga, wiór’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 551).
Nazwiska widok główny
|
|
SZRANKIEWICZNazwisko utworzone formantem -ewicz od staropolskiej nazwy osobowej Szran(e)k, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. V s. 324, ta być może od niemieckiego apelatywu Schrank, średnio-wysoko-niemieckie schranc, schranke ‘bariera, zapora, ogrodzenie, krata’ M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 186, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 525, przenośnie ‘ktoś, kto mieszka przy ogrodzeniu, zaporze’ H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. |
SZREMOWICZNazwisko utworzone formantem -owicz od nazwy miejscowej Szrem w Poznańskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XII s. 35-44. |
SZREMSKINazwisko utworzone przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Szrem, „miasto powiatowe w księstwie poznańskim”, zob. zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 35-44. Por. także szrem ‘gatunek cięcia szablą’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 662. |
SZRETERNazwisko spolszczone fonetycznie od niemieckiej nazwy zawodu Schröter ‘krawiec’. Inne znaczenia rzeczownika Schröter to: 1. w rejonach uprawy wina określenie gminnego urzędnika, osoby dbającej o beczki z winem i piwem, o to by były właściwie zabezpieczone, w odpowiedni sposób przetaczane, transportowane itd. (Weinzieher), 2. drwal, 3. sprzedawca materiałów, szczególnie sukna, 4. ktoś produkujący śrutę < schroten ‘śrutować, przemleć na śrutę’. Por. także nazwę miejscową Szretery, odnotowaną na terenie byłego powiatu bydgoskiego, zob. |
SZTABANazwisko pochodzi od rzeczownika sztaba, czyli: 1. drąg, listwa metalowa lana, kuta lub walcowana, szyna, 2. legar schodowy, szlaga, 3. krzywa sztuka drzewa przez środek spodu okrętowego przeciągnięta, 4. krawieckie – załam, skład, fałd, np. w sukni, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 665. |
SZTANDERANazwę osobową Sztandera można wywodzić od rzeczownika sztandar, czyli: 1. chorągwia wojenna, 2. chorągiew, 3. stojący w lesie pień drzewa złamanego lub ściętego w pewnej wysokości, 4. stojak rybacki, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, t. VI, s. 667-668. |
SZTELNazwiska Stel i Sztel mają tę samą podstawę, czyli niemiecką nazwę osobową Stell (wymawianą i zapisywaną – dzięki procesowi polonizacji graficznej – jako Sztel), pochodzi ona od określenia Stell ‘pastwisko’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 482. Pierwotnie mogła być przezwiskiem kogoś, kto posiadał pastwisko albo mieszkał w jego pobliżu. |
SZTEMBORSKINazwisko utworzone formantem -ski od niemieckiej nazwy miejscowej Stêmborn (Steinborn), dziś Słupia w byłym województwie słupskim. Nazwa pochodzi od średnio-dolno-niemieckiego stēn ‘kamień, kamienny’ + born ‘źródło’ (z potocznym nb > mb) B. Czopek-Kopciuch, Adaptacje niemieckich nazw miejscowych w języku polskim, Kraków 1995 s. 135. |
SZTENCNazwisko pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Stenz, ta zaś od imienia Stanisław. Imię Stanisław jest pochodzenia słowiańskiego i pierwotnie w przybliżeniu znaczyło ‘niech się stanie sławnym’ (zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, opr. M. Malec, s. 120). |
SZTOBNazwisko proste, spolszczone graficznie od niemieckiej nazwy osobowej Stob, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 476. Zob. Stob. |
SZTORCHNazwisko Sztorch jest spolszczoną fonetycznie formą pochodną od niemieckiej nazwy osobowej Storch, która z kolei pochodzi od średnio-wysoko-niemieckiego storch ‘bocian’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 489. |