Nazwiska widok główny

Nazwisko można interpretować na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest uznanie go za formę odmiejscową, utworzoną od nazwy Ziewino „zaścianek nad rzeką Świrach, powiat święciański, w czwartym okręgu polskim, gmina Wojstom, okręg wiejski Ruskie Sioło, o 66 wiorst od Święcian, należy do dóbr skarbowych Markowo”, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 613. Drugą możliwością interpretacyjną jest uznanie nazwiska za formę pochodną od czasownika ziewać, czyli: 1. „zaczerpnąwszy z zewnątrz powietrza, przez otwarte usta wyzionąć je z głębi gardła”, 2.

Nazwisko Zięcina odnotowano dość wcześnie – już w 1659 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 741.Jego podstawę stanowi rzeczownik zięć, czyli ‘mąż córki’, ale też staropolskie ‘mąż siostry’, słowo pochodzi od praindoeuropejskiego *g’en ‘znać’, zięć zatem pierwotnie oznaczał ‘znanego, znajomego’, zob. W. Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa 2010, s. 740.

Zgermanizowane nazwisko staropruskie *Silĭtē, por. Sylige, R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 91. Mniej prawdopodobne jest pochodzenie nazwiska od niemieckiego apelatywu  zielen: 1. ‘celować, mierzyć’, 2. ‘zmierzać’ (do czegoś). Por. też die Zille 'barka (rzeczna)’.

Nazwisko[1] proste, od niemieckiej nazwy zawodu Zimmermann ‘cieśla’, średnio-wysoko-niemieckie zimberman, zim(m)erman, M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 336, H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. 582, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 t. II s. 582, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz.