Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Truszki, odnotowanej na terenie byłych powiatów: ciechanowskiego, łomżyńskiego, szczuczyńskiego, wasylkowskiego lub Truszków z byłego powiatu warszawskiego, por. też Truszkowice z byłego powiatu łęczyckiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 524-525. Por. także trusz/trusia: 1. pieszczotliwie królik, 2. przenośnie tchórz, ktoś bojaźliwy, 3. człowiek, który przycichł udając niewiniątko, 4. pieszczotka, 5. strojnisia, elegantka, 6. wołanie na krowy, 7. wąż zaskroniec, zob. tzw. Słownik warszawski, t.
|
Nazwisko pochodzi od rzeczownika trynka, czyli ‘szczęśliwy dobór kart w ręku gracza: trzy tuzy’, przenośnie ‘potrójne szczęście’ („wszelkie szczęście w tej trynce zwykło się zawierać: dobrze się rodzić, dobrze żyć, dobrze umierać” – Kochanowski), por. też trynkać: 1. golnąć, palnąć, łyknąć, 2. podpić sobie, upić się, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 137. Potencjalne podstawy etymologiczne nazwiska to także nazwy miejscowe: Trynek z byłego powiatu toszecko-gliwickiego i Trynka z byłego powiatu chocimskiego, zob.
|
Podstawę nazwiska stanowi rzeczownik tryt, czyli: 1. stąpanie, kroczenie, krok, chód, 2. ścieżka, droga, chodnik, trotuar, przejście, ganek, 3. przenośnie postępowanie, środek, sposób, 4. rozdroże, rozstajne drogi, 5. bruk miejski, 6. targowisko na drobiazgi, rynek, 7. szewskie brzeg podeszwy dookoła buta, 8. płyta kamienna, kamienny próg, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 109-110, 138-139. Por. też nazwę miejscową Trytki z byłego powiatu brodzkiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 537.
|
Nazwisko Trzciński to forma odmiejscowa. Jej podstawę mogą stanowić nazwy miejscowości, np. Trzcin w powiecie lubawskim, Trzcinica w powiecie noworadomskim, kościańskim i innych, Trzciniec m.in. w powiecie kutnowskim i nieszawskim, zob. 2 http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XII/547, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 546 i następne. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s.
|
Nazwisko utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Trzebin w byłym powiecie bydgoskim lub opoczyńskim J. Krzepela, Rody ziem pruskich, Kraków 1927 s. 208, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XII s. 555, 557, M. Czaplicka-Niedbalska, Nazwiska mieszkańców Bydgoszczy od II połowy XV wieku do I połowy XVIII wieku, Bydgoszcz 1996 s. 396. Por.
|
Nazwisko Trzebiński, odnotowane w 1445 roku, można wywodzić od nazwy miejscowej Trzebinia, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 624. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 723) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – „Trzebiński h. Jastrzębiec, 1500 r., Trzebinia, pow. chrzanowski, woj. krakowskie”.
|
Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Trzebuchowo „wieś i folwark, powiat kolski, parafia Dęby Szlacheckie, 13 wiorst od Koła”, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 562. Por. też rzeczownik trzebucha ‘roślina z rodziny baldaszkowatych’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 144. Nazwę osobową Trzebuchowski odnotowano na terenie Polski w 1631 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 624.
|
Nazwisko pochodzi od nazwy osobowej Trzeciak odnotowanej na terenie Polski w w 1433 roku, ta zaś od staropolskiego rzeczownika trzeciak: 1. zwierzę trzyletnie, 2. trzecie dziecko w rodzinie, 3. jednostka monetarna (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 624). Por. także nazwę miejscową Trzeciak, odnotowaną w byłym powiecie sieradzkim i Trzeciaki z byłego powiatu dzisieńskiego, grodzieńskiego, kobryńskiego, słonimskiego, nowogródzkiego, słuckiego, piłkałowskiego - zob. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII s. 564.
|
Trzeciakiewicz powstało na bazie Trzeciak poprzez dodanie do tej nazwy osobowej patronimicznego (= tworzącego nazwy od imienia ojca) sufiksu –ewicz, więc kiedyś Trzeciakiewicz = syn Trzeciaka. Zob. TRZECIAK
|
Nazwisko utworzono cząstką –zor od Trzepi-, to zaś od czasownika trzepać, czyli: 1. Kogo – bić go, ćwiczyć go, chłostać, okładać, 2. Klaskać, klaskając uderzyć, zob. Słownik Lindego, t. VI, s. 726. Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także nazwa miejscowa Trzepizury, odnotowana na terenie byłego powiatu częstochowskiego, zob. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII s. 574.
|
Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowości Trzeszczkowo z byłego powiatu bielskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 577. Nazwisko można także wywodzić od trzeszczeć: 1. wydawać trzask, skrzypieć, chrzęścić, 2. żartobliwie trzaskać, pierdzieć lub trzeszczka: 1. kostka drobna w stawach palcowych, 2. rodzaj rośliny, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 148.
|
Nazwisko pochodzi od rzeczownika trznadel, czyli: 1. knebel, 2. ptak wróblowaty, żółtodzioby, z rodziny łuszczaków, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 151. Nazwę osobową Trznadel odnotowano na terenie Polski w 1607 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 625.
|
