Nazwisko Torczyński uznaje się za wariant nazwiska Tarczyński (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 596), to zaś utworzono przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Tarczyn „osada miejska, dawniej miasteczko, nad rzeką Tarczanką w powiecie grójeckim, gmina Komorniki, parafia Tarczyn” lub Tarczyny „wieś nad jeziorem tej nazwy, na granicy powiatu niborskiego, powiat brodnicki” - zob. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych państw słowiańskich t. XII, s. 166. Nazwisko można też wywodzić od nazwy osobowej tarcza, ta od rzeczownika tarcza, czyli: 1.
|
Nazwisko Toruta ma kilka możliwych podstaw: I. tor, czyli ‘droga, trasa’, 2. torować ‘przecierać szlak’, 3. niemiecką nazwę osobową Tor, pochodzącą od tor ‘brama’, K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 613. Pod względem językowym najbardziej prawdopodobna wydaje się druga możliwość, czyli torować.
|
Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Torzewo, odnotowanej na terenie byłego powiatu nieszawskiego, gmina Czamanin, parafia Witowo (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII, s. 430). Potencjalną podstawę nazwiska stanowi też rzeczownik tor, czyli: 1. droga utorowana, trakt, szlak, gościniec, kolej, 2. anatomicznie przewód i typ gorączki , por. też Tora ‘księga praw Mojżeszowych, pięcioksiąg’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 83).
|
Nazwisko proste, równe nazwie zawodu trabant ‘halabardnik, gwardzista, żołnierz służący w piechocie’, K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 145-146, staropolski drabant, apelatyw pochodzenia łacińskiego: Drabans, -ntis ‘strażnik przyboczny, trabant’, zob. Słownik łaciny średniowiecznej w Polsce t. III s. 870. Por. Trabantowa, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. V s. 462.
|
Nazwisko Trabuć można wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Trab, ta z kolei pochodzi od imion złożonych, zawierających człon Drab-, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 614. Obecnie nosiciele tego nazwiska mieszkają według bazy Pesel głównie na Opolszczyźnie: zob. http://www.moikrewni.pl/mapa/kompletny/trabu%25C4%2587.html
|
Nazwisko pochodzi od rzeczownika trachta, czyli: 1. tratwa, 2. traktament, uczta. Potencjalną podstawą nazwiska jest także rzeczownik tracht = trakt, trachtować = traktować, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 90.
|
Nazwisko pochodzi od czasownika tracić 1. doznawać straty, zbywać kogoś czego, utracić kogo, 2. ponosić stratę, nie wychodzić na swoje, 3. wyzbywać się czego, odczuwać brak czego, 4. trwonić, marnować, puszczać, 5. narażać się na stratę, pozbawiać czegoś, 6. niszczyć, gubić, gładzić, 7. pozbawiać życia, wykonywać wyrok czegoś, 8. gubić się, narażać na zgubę, 9. wydawać pieniądze, szkodować się (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 90).
|
Nazwisko pochodzi od rzeczownika tracz, czyli ‘robotnik obrabiający piłą kłody drzewa’. Por. także tracić 1. doznawać straty, zbywać kogoś czego, utracić kogo, 2. ponosić stratę, nie wychodzić na swoje, 3. wyzbywać się czego, odczuwać brak czego, 4. trwonić, marnować, puszczać, 5. narażać się na stratę, pozbawiać czegoś, 6. niszczyć, gubić, gładzić, 7. pozbawiać życia, wykonywać wyrok czegoś, 8. gubić się, narażać na zgubę, 9. wydawać pieniądze, szkodować się (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 90). Por.
|
Nazwisko ma dwie potencjalne podstawy etymologiczne: I. traf, czyli: 1. przygoda, przypadek, niespodziewany zbieg okoliczności (na traf = na chybił trafił, na los szczęścia, w traf = w sam raz, do gustu, dogodnie), 2. traf!traf! – wyraz naśladujący odgłos miarowego stąpania końskiego lub wojska, zgrzytu klucza w zamku lub klamki, odwiedzenia kurka u strzelby, szczęku brpni przy musztrze itp. II. trafić, czyli: 1. ugodzić w cel, nie chybić, 2. na kogo – paść na kogo, dosięgnąć kogo, 3. spotkać kogo, znaleźć co, 4. nadejść akurat, zjawić się w samą porę, 5. zły/dobry wybór zrobić, 6.
|
Nazwisko Trajdrowski można wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Treide(r) (pochodzącej od dolnoniemieckiego trede ‘krok, chód’ lub średnioniemieckiego treder ‘kalikant’) albo rzeczownika trajda: 1. kieszeń, worek, 2. kobieta bez taktu, roztrzepana, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 617; tzw. Słownik warszawski języka polskiego, t. VII, s. 94.
|
Najprawdopodobniej podstawę nazwiska stanowił czasownik tratować: 1. tłoczyć nogami, deptać kopytami, rozdeptywać, 2. sterować do lądu przy brzegu pływać, 3. spuszczać co na gorące masło lub tracić 1. doznawać straty, zbywać kogoś czego, utracić kogo, 2. ponosić stratę, nie wychodzić na swoje, 3. wyzbywać się czego, odczuwać brak czego, 4. trwonić, marnować, puszczać, 5. narażać się na stratę, pozbawiać czegoś, 6. niszczyć, gubić, gładzić, 7. pozbawiać życia, wykonywać wyrok czegoś, 8. gubić się, narażać na zgubę, 9. wydawać pieniądze, szkodować się (zob. tzw. Słownik warszawski, t.
|
Nazwisko Trawczyński uznaje się za formę pochodną od wyrazu trawa, które oznaczało: 1. odmianę ostrzycy trzcinowatej, 2. przenośnie roślinność zieloną, 3. wszelką roślinę drobną i dziką, por. też trawca = trawiciel ‘ten, co trawi, pożera, niszczyciel’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 616, . tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 101. Potencjalną podstawę nazwiska stanowi też nazwa miejscowa Trawice, odnotowana na terenie byłego powiatu kościerskiego, zob.
|
