TOMASZEWSKINazwisko można uznać za utworzone formantem –ewski od imienia Tomasz. Samo imię zaś pochodzi od aramejskiego słowa toma ‘bliźniak’ lub hebrajskiego t’om o tym samym znaczeniu. W Europie podstawę „regionalnych odmian” imienia stanowiła łacińska forma Thomas. (Zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 266). Tomasz to także określenie człowieka niedowierzającego (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 78). |
TOMASZKIEWICZNazwisko pochodzi od imienia Tomasz. Samo imię zaś pochodzi od aramejskiego słowa toma ‘bliźniak’ lub hebrajskiego t’om o tym samym znaczeniu. W Europie podstawę „regionalnych odmian” imienia stanowiła łacińska forma Thomas. (Zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 266). Tomasz to także określenie człowieka niedowierzającego (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 78). Por. też nazwę miejscową Tomaszki, odnotowaną na terenie byłego powiatu kobryńskiego (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII, s. 371). |
TOMCZAKNazwisko Tomczak to forma pochodna od imienia Tomasz które z kolei pochodzi od aramejskiego słowa toma ‘bliźniak’ lub hebrajskiego t’om o tym samym znaczeniu. W Europie podstawę regionalnych odmian imienia stanowiła łacińska forma Thomas (zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 266). Tomasz to także określenie człowieka niedowierzającego (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 78). |
TOMCZYKNazwisko Tomczyk jest formą pochodną od imienia Tomasz, które z kolei pochodzi od aramejskiego słowa toma ‘bliźniak’ lub hebrajskiego t’om o tym samym znaczeniu. W Europie podstawę regionalnych odmian imienia stanowiła łacińska forma Thomas (zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 266). Tomasz to także określenie człowieka niedowierzającego (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 78). Formę Tomczyk odnotowano już w 1605 r., zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 610. |
TOMCZYKOWSKINazwisko utworzone formantem -owski od nazwy miejscowej Tomczyki w byłym powiecie sieradzkim, por. też Tomczyce w byłym powiecie grójeckim, kutnowskim, wągrowieckim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XII s. 381. Ewentualnie od nazwiska Tomczyk, to od nazwiska lub imienia Tomek. |
TOMZAPodstawę nazwiska stanowi forma pochodna od imienia Tomasz, por. Tomsza, Tomża. Imię pochodzi od aramejskiego słowa toma ‘bliźniak’ lub hebrajskiego t’om o tym samym znaczeniu. W Europie podstawę „regionalnych odmian” imienia stanowiła łacińska forma Thomas. (Zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 266). |
TOMZIKNazwisko Tomzik pochodzi od imienia Tomasz, które z kolei pochodzi od aramejskiego słowa toma ‘bliźniak’ lub hebrajskiego t’om o tym samym znaczeniu. W Europie podstawę regionalnych odmian imienia stanowiła łacińska forma Thomas (zob. J. Grzenia, Nasze imiona, Warszawa 2002, s. 266). Tomasz to także określenie człowieka niedowierzającego (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 78). |
TONDOSNazwisko utworzono przyrostkiem –os od nazwy osobowej Tonda, ta od rzeczownika tunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 628). |
TONTARSKINazwisko utworzone sufiksem -ski od nazwiska Tondar. Można też uznawać je za pochodzące od nazwy osobowej Tantara, ta utworzona formantem -ara od staropolskiego czasownika tantonić się ‘pałać’ A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, s. 565, B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s. 101. |
TONTORPrawdopodobnie podstawę nazwiska stanowi czasownik tątać ‘szukać, krzątać się’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 599. Nazwisko można wywodzić także od nazwy osobowej Tantara, tę utworzono przyrostkiem -ara od staropolskiego czasownika tantonić się ‘pałać’ zob. Słownik etymologiczny języka polskiego A. Brücknera s. 565. |
TOPOŁANazwisko pochodzi od nazwy osobowej Topola, ta od rzeczownika topola, czyli określenie gatunku drzewa, potencjalną podstawę stanowi też czasownik topić, czyli: 1. Utopić Się. 2. W piecu palić (zob. Słownik Lindego, t. VI, s. 681). Por. także nazwę miejscową Topol, odnotowaną na terenie byłego powiatu nowoaleksandrowskiego i Topola (byłe powiaty: łęczycki, pińczowski, stopnicki, miechowski, piński, inowrocławski, odolanowski, poznański, krasnostawski, wyrzyski) – zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII, s. 390 i nn.) |
TORCHAŁANazwisko pochodzi od czasownika torchać/tarchać: 1. gadać, przebąkiwać, 2. czochrać, 3. targać, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 596. Por. także nazwę miejscową Torchów, odnotowaną na terenie byłego powiatu drohobyckiego, por. też Tarchały z byłego powiatu odolanowskiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 164, 403. |